Een belangrijk deel van het medisch handelen bestaat uit toepassing van geneesmiddelen. In de dagelijkse praktijk worden deze door de arts voorgeschreven, waarna de patiënt de medicijnen van de apotheek betrekt, maar in spoedeisende gevallen is hiervoor geen tijd, als ingrijpen terstond noodzakelijk is. Voor adequate hulpverlening bij dergelijke spoedgevallen zal dus een, zo mogelijk beperkt, aantal farmaca binnen handbereik moeten zijn. Smit vond bij zijn onderzoek in een huisartspraktijk, dat in circa 28 van de gevallen waarin hij voor een spoedvisite geraadpleegd werd wegens een scala van aandoeningen, behandeling met een farmacon nodig was.1 In de literatuur is…
Artikelinformatie
Aanvaard op
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1989;133:54-7
Vakgebied
Reacties