Geen nut van adhesiolyse tijdens diagnostische laparoscopie bij patiënten met chronische buikpijn en adhesies; een dubbelblinde, gerandomiseerde, multicentrische trial

To investigate whether laparoscopic adhesiolysis leads to pain relief and an improved quality of life in patients with adhesions and chronic abdominal pain.

Design

Double-blind, randomised multicentre trial.

Method

Patients underwent diagnostic laparoscopy if they had chronic abdominal pain attributable to adhesions. If adhesions were confirmed during diagnostic laparoscopy then the patients were randomly assigned to either laparoscopic adhesiolysis or no treatment. Only surgeons knew the randomisation choice. Follow-up assessors for both treatment and outcome were unaware of this randomisation. The pain was assessed 3, 6 and 12 months postoperatively using a visual analogous scale (VAS), the pain change score, and the medication used. The quality of life score was also determined after 6 and 12 months.

Results

One hundred of the 116 patients included for diagnostic laparoscopy were randomised, 52 for laparoscopic adhesiolysis and 48 for no treatment. The treatment group consisted of 7 men and 45 women; the average age was 45.4 years (SD: 14.5). The control group contained 6 men and 42 women; the average age was 47.8 years (SD: 12.3). Both groups exhibited significant pain relief and a significant improvement in the quality of life. The differences between the two groups were not statistically significant.

Conclusion

One year after laparoscopic adhesiolysis due to chronic abdominal pain, the pain was less and the quality of life had improved. However, the result was not better than after just diagnostic laparoscopy.

Samenvatting

Doel

Bepalen of laparoscopische adhesiolyse leidt tot vermindering van pijn en verbetering van kwaliteit van leven bij patiënten met adhesies en chronische buikpijn.

Opzet

Dubbelblind, gerandomiseerd, multicentrisch onderzoek.

Methode

Patiënten met chronische buikpijn, verondersteld als gevolg van adhesies, ondergingen een diagnostische laparoscopie. Indien adhesies werden bevestigd, werd de patiënt gerandomiseerd tussen therapeutische adhesiolyse of geen behandeling. De uitkomst van de randomisatie was alleen bekend bij de chirurgen en niet bij de patiënten, evenmin als bij de artsen die waren betrokken bij de follow-up en het beheer van de pijnscores. 3, 6 en 12 maanden na de operatie werd de pijn met een visueel-analoge schaal (VAS), de pijnverandering en het medicijngebruik gemeten. Na 6 en 12 maanden werd ook een kwaliteit-van-levenscore bepaald.

Resultaten

Van 116 geïncludeerde patiënten werden er 100 gerandomiseerd voor laparoscopische adhesiolyse (52) of geen behandeling (48). De behandelgroep bestond uit 7 mannen en 45 vrouwen; de gemiddelde leeftijd was 45,4 jaar (SD: 14,5). De controlegroep bestond uit 6 mannen en 42 vrouwen; de gemiddelde leeftijd was 47,8 jaar (SD: 12,3). In beide groepen was er een statistisch significante pijnvermindering en verbetering van kwaliteit van leven. Het verschil tussen beide groepen was niet statistisch significant.

Conclusie

Een jaar na laparoscopische adhesiolyse wegens chronische buikpijn was de pijn verminderd en de kwaliteit van leven verbeterd, maar het resultaat was niet beter dan na uitsluitend diagnostische laparoscopie.