Zie ook de artikelen op bl. 243 en 249.
De onvermijdelijke dood houdt mensen van alle tijden en in alle culturen bezig en doet dat indringender naarmate zijzelf of een van hun dierbaren gaan sterven. De afgelopen decennia werden in het buitenland nogal eens de nationale normeringen voor stervenshulp en terminale zorg gespiegeld aan de Nederlandse. Nederlanders herkennen in deze internationale commentaren vaker emotionele vooroordelen dan hun eigen werkelijkheid.
Ook binnen Nederland ontstond eenzelfde algemene opwinding over terminale zorg in een verpleeghuis nadat een familielid meende dat de patiënt voeding en vocht werden onthouden.1 Deze opwinding is opmerkelijk als men nagaat hoe de terminale zorgverlening in verpleeghuizen zich de afgelopen dertig jaar heeft ontwikkeld. Deze ontwikkeling is uitgebreid beschreven, ook in het Tijdschrift.
Verpleeghuisarts van het eerste uur Leering beschreef al in 1977 de problematiek rondom het sterven in verpleeghuizen.2 Kort daarop kwamen de eerste signalen van…
Reacties