Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Geen goede argumenten voor de rugligging als standaardbaringshouding tijdens de uitdrijving; een meta-analyse

Onderzoek
A. de Jonge
T.A.M. Teunissen
A.L.M. Lagro-Janssen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2004;148:1146-50
Abstract
Abstract
Sluiten
No good arguments for the routine choice of the supine position during the second stage of labour; a meta-analysis

To investigate the scientific basis for the routine choice of the supine position during the second stage of labour.

Design

Meta-analysis.

Method

A search of the literature from 1966 onwards was done in various databases. Randomised clinical trials (RCT's) and cohort or case control studies in the Dutch, English, French or German languages were included. Studies in which the care providers seemed inexperienced in conducting a delivery in all positions occurring in the study were excluded. The data were pooled using the random effects model.

Results

Nine RCT's and one cohort study were included. In the supine position there were more instrumental deliveries (odds ratio (OR): 1.37; 95 CI: 1.03-1.84) and episiotomies (OR: 1.73; 1.20-2.50). The estimated blood loss was less (weighted average difference : –58.98 ml; –88.55-–29.41) and there was a lower incidence of blood loss of more than 500 ml (OR: 0.52; 0.36-0.75), but it was not clear whether this difference was real or observed. Women in the supine position experienced severe pain more often and had more difficulty in bearing down.

Conclusion

There are no good arguments for the routine use of the supine position during the second stage of labour.

Samenvatting

Doel

Onderzoeken van de wetenschappelijke onderbouwing van het standaard kiezen voor de rugligging gedurende de uitdrijving bij een bevalling.

Opzet

Meta-analyse.

Methode

Er werd literatuur vanaf 1966 gezocht in verschillende databases. Geïncludeerd werden gerandomiseerde klinische trials (RCT's), cohort- en patiënt-controlestudies in de talen Nederlands, Engels, Frans of Duits. Geëxcludeerd werden studies waarvan de hulpverleners onervaren leken in het begeleiden van de baring in alle houdingen die in de studie voorkwamen. Pooling vond plaats met gebruikmaking van het ‘random effects’-model.

Resultaten

Er werden 9 RCT's en 1 cohortonderzoek geincludeerd. Bij rugligging waren er meer instrumentele bevallingen (oddsratio (OR): 1,37; 95-BI: 1,03-1,84) en episiotomieën (OR: 1,73; 1,20-2,50). Het geschatte bloedverlies was minder (gewogen gemiddelde verschil: –58,98 ml; –88,55-–29,41) en er was een lagere frequentie van meer dan 500 ml bloedverlies (OR: 0,52; 0,36-0,75), maar het was niet duidelijk of dit een werkelijk of een geschat verschil betrof. Vrouwen in rugligging ervoeren vaker hevige pijn en vonden het persen moeilijker.

Conclusie

Er bestaan geen goede argumenten voor het standaard kiezen voor de rugligging als baringshouding tijdens de uitdrijving.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2004;148:1146-50
Vakgebied
Verloskunde/gynaecologie
Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum St Radboud, Faculteit der Medische Wetenschappen, vakgroep Huisartsgeneeskunde, afd. Vrouwenstudies, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Mw.drs.A.de Jonge, verloskundige; mw.T.A.M.Teunissen en mw.prof. dr.A.L.M.Lagro-Janssen, huisartsen.

Contact mw.prof.dr.A.L.M.Lagro-Janssen (a.lagro-janssen@hag.umcn.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties