Samenvatting
Doel
Het verkrijgen van inzicht in trends in het voorschrijven van rofecoxib, in de ziekte- en medicatiegeschiedenissen van gebruikers en in de mate van cardiale complicaties in de follow-up.
Opzet
Longitudinaal vergelijkend onderzoek in de huisartspraktijk.
Methode
Met behulp van gegevens van huisartspraktijken (17 huisartsen), aangesloten bij het Registratie Netwerk Groningen met circa 30.000 patiënten in het noorden van het land, werden over de periode 2000-2004 incidenties en prevalenties van rofecoxibgebruik per kwartaal bepaald per 1000 patiënten. Overzichten betreffende duur, dosering en indicatiestelling werden samengesteld vanuit alle prescripties van rofecoxib. Verschillen in ziektegeschiedenissen tussen gebruikers van rofecoxib en gebruikers van traditionele NSAID’s werden vergeleken met logistische regressie. Verschillen in de mate van cardiale complicaties tussen beide groepen werden vergeleken met coxregressieanalyse.
Resultaten
Rofecoxib werd in de bestudeerde periode in toenemende mate in de huisartspraktijk voorgeschreven; in totaal ging het om 1784 prescripties. Het totale aantal gebruikers was 509. Het middel werd gaandeweg toegepast voor een kortere duur en voor een groeiend aantal indicaties. Het werd selectief voorgeschreven aan voormalige NSAID-gebruikers. Het optreden van acuut myocardinfarct, beroerte of ‘transient ischaemic attack’ in de follow-up hing vooral samen met pre-existente hartvaatziekte, maar deze complicaties kwamen ook bij patiënten zonder pre-existente hartvaatproblematiek vaker voor onder rofecoxibgebruikers dan onder gebruikers van de traditionele NSAID’s (verschil niet significant).
Conclusie
De observaties geven aan dat rofecoxib via een proces van ‘channeling’ werd voorgeschreven aan een zeer specifieke populatie, paradoxaal genoeg bestaande uit patiënten met een grotere kans op die cardiale complicaties waarvan uit gerandomiseerd onderzoek gebleken was dat rofecoxib het risico daarop verhoogt.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1016-21
Reacties