Geautomatiseerde registratie van complicaties door heelkundige afdelingen in Nederland: huidige stand van zaken

To describe the registration of adverse events and the use of the National Surgical Adverse Event Registration (LHCR) software, to analyse possible bottlenecks and to give possibilities for further implementation.

Design

Survey.

Methods

A reply form was sent to all 134 surgical departments, followed by a telephone interview in case of unclear or missing information or non-response. The questionnaire asked whether adverse events were registered, how they were registered, and whether the LHCR software had been installed. In terms of the LHCR use, the form included questions on whether a file had been created to import available patient, admission and surgery data from the hospital information system (HIS), whether adverse event data had been entered into the database, and whether any bottlenecks had been encountered.

Results

After contact by telephone, the data from all 134 departments were retrieved. Adverse events were registered in 92.5 of the departments, but in 42.7 this was done only on paper. The LHCR was operational in 33 departments (24.6). The most important limiting factor was the creation of an import file with HIS data. Given the fact that such problems can and have been resolved in hospitals where on-site support was provided, the LHCR could potentially be operational in 55-80 of teaching hospitals and in 60-86 of non-teaching hospitals.

Conclusion

Adverse events were registered in almost all surgical departments, but often only on paper. The use of the LHCR was limited mainly by the creation of an import file. There appeared to be enough potential to ultimately achieve the initial goals of a nationwide automated registry of adverse events.

Samenvatting

Doel

Beschrijven van de registratie van complicaties en het gebruik van de software van de Landelijke Heelkundige ComplicatieRegistratie (LHCR), analyseren van de knelpunten en aangeven van mogelijkheden voor verdere implementatie.

Opzet

Enquête.

Methoden

Naar alle 134 afdelingen Heelkunde werd een antwoordformulier gestuurd, gevolgd door telefonisch contact bij onduidelijkheden of non-respons. Hierin werd gevraagd naar het registreren van complicaties, de vastlegging hiervan, het installeren van de LHCR-software, het maken van een bestand om reeds beschikbare patiënt-, opname- en operatiegegevens vanuit het ziekenhuisinformatiesysteem (ZIS) te importeren, het invoeren van complicaties en eventuele knelpunten.

Resultaten

Na telefonisch contact werden de gegevens van alle 134 afdelingen verkregen. Bij 92,5 van alle afdelingen werden complicaties geregistreerd, maar bij 42,7 hiervan wordt dit alleen op papier vastgelegd. De LHCR was operationeel bij 33 afdelingen (24,6). De belangrijkste belemmering leek te ontstaan bij het beschikbaar krijgen van een importbestand met ZIS-gegevens. Aangezien dergelijke problemen kunnen worden opgelost en zijn opgelost in ziekenhuizen waar ondersteuning ter plaatse werd geboden, kan de LHCR potentieel operationeel zijn in 55-80 van de opleidingsziekenhuizen en in 60-86 van de niet-opleidingsziekenhuizen.

Conclusie

Vrijwel alle afdelingen Heelkunde registreerden complicaties, maar veelal alleen nog op papier, omdat het gebruik van de LHCR werd belemmerd door problemen bij het maken van een importbestand. Er leek voldoende potentie te zijn de gestelde streefdoelen van landelijke invoering van geautomatiseerde complicatieregistratie op termijn te halen.