Fysische diagnostiek - het meten van spierkracht

- Measuring muscle strength and establishing paretic symptoms are done first of all by having the patient perform actions or movements that require normal muscle strength.

- Measuring or grading the strength of separate muscle groups is usually done by means of the socalled Medical Research Council (MRC) scale that runs from 0 to 5, with the movement against gravity as an important criterion. This scale is not very valid in tract 4 (more strength than needed to overcome gravity, but still subnormal).

- Using a manual dynamometer or a fixed dynamometer it is possible to measure the strength of most clinically important muscle groups of the extremities and to compare them with values found in a normal population.

- For following the individual patient with a neuromuscular disorder, strength measurement with the dynamometer is more reliable than grading using the MRC scale.

Samenvatting

- Het meten van spierkracht dan wel het vaststellen van verlammingsverschijnselen geschiedt vooreerst door de patiënt handelingen of bewegingen te laten uitvoeren waarvoor een normale spierkracht vereist is.

- Voor het meten of graderen van de kracht van aparte spiergroepen maakt men meestal gebruik van de zogenaamde ‘Medical research council’(MRC)-schaal, die loopt van 0 tot 5, met de beweging tegen de zwaartekracht in als belangrijk criterium. Deze schaal is weinig valide in het traject 4 (een kracht die groter is dan de kracht om de zwaartekracht te overwinnen, maar subnormaal).

- Met behulp van een handdynamometer of een gefixeerde dynamometer kan op redelijk betrouwbare wijze de kracht van de meeste klinisch belangrijke spiergroepen van de extremiteiten worden gemeten en vergeleken met waarden die bij een normale populatie worden gevonden.

- Bij het volgen van de individuele patiënt met een neuromusculaire aandoening is de krachtmeting met de dynamometer betrouwbaarder dan de gradering volgens de MRC-schaal.