Financiering van gezondheidsonderzoek. Degelijk personeelsbeleid of drijfzand?

Perspectief
J.M. Spanjer
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1993;137:2605-8

De verkiezingsstrijd is begonnen. Of het om ‘sterren’ of om nieren gaat, over het uitdelen van een t.v.-publieksring of het werven van de publieksgunst, politici zijn van de partij. Op de collectebus-vullende avond van de Nierstichting, eind september, was de belangrijkste boodschap van de CDA-fractievoorzitter Brinkman: ‘Ook van de samenleving mag, dacht ik, een bijdrage worden gevraagd.’

Kan het gekker? Ook van de samenleving? Alsof die zich tot nu toe onbetuigd heeft gelaten. De samenleving draagt via belasting, premies en collegegeld al waanzinnig veel bij; zoveel dat in Nederland 2 van de 3 nefrologen uit particuliere middelen worden betaald. De samenleving reageert iedere keer opnieuw zo gul op het emotionele beroep dat op haar wordt gedaan, dat aan medische faculteiten vakgroepen bestaan die geheel of grotendeels uit particuliere gelden worden gefinancierd.

Tijdelijk geld

Bij het beschrijven van de financiering van gezondheidsonderzoek voor de rubriek Arts en samenleving is geprobeerd de…

Auteursinformatie

Mw.drs.jur.J.M.Spanjer, journalist, Huntum 29, 1102 JB Amsterdam.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties