Vaak gemist bij chronische liesklachten

Femoro-acetabulaire impingement

Klinische praktijk
Maarten A. Röling
Peter Pilot
Peter R. Krekel
Rolf M. Bloem
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2012;156:A4898
Abstract

Dames en Heren,

Chronische liesklachten zijn zeer vervelend, pijnlijk en komen onder sporters veel voor. Alleen al in het amateurvoetbal wordt geschat dat van alle 370.000 blessures die zich er jaarlijks voordoen, 4-13% liesblessures betreft. Een groot deel van deze blessures is langdurig en hardnekkig.1 De differentiaaldiagnose van ‘chronische liesklachten’ is uitgebreid en kan een diagnostische uitdaging vormen met bekende en minder bekende ziektebeelden. Zo wordt de diagnose ‘femoro-acetabulaire impingement’ vaak gemist.

Tendinitis van de adductoren is een oorzaak van liesklachten die wordt veroorzaakt door chronische overbelasting van de adductoren en deze aandoening komt frequent voor. Bij een sportershernia is er sprake van zwakte van de posterieure wand van het lieskanaal, wat pijn veroorzaakt bij lichamelijke activiteit.2,3

Femoro-acetabulaire impingement (FAI) is een veel minder bekende oorzaak van chronische liesklachten. FAI is een benigne anatomische afwijking van het heupgewricht waardoor inklemming in het heupgewricht ontstaat, met chronische pijn in…

Auteursinformatie

Reinier de Graaf Gasthuis, afd. Orthopedie, Delft.

Drs. M.A. Röling, anios orthopedie; dr. P. Pilot, onderzoeker; dr. R.M. Bloem, orthopedisch chirurg.

TU Delft, Clinical Graphics, Faculty of Electrical Engineering, Mathematics and Computer Science, Delft.

Dr.ir. P.R. Krekel, ingenieur.

Contact drs. M. Röling (roling@rdgg.nl)

Verantwoording

Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 28 oktober 2012

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

H.A.
Avenarius

In mijn praktijk voor musculoskeletale echografie zie ik ook veel patiënten met liesklachten. Een heel andere benadering van de liesklachten doordat met echografie met name de weke delen goed gevisualiseerd kunnen worden. Door het lezen van bovengenoemd artikel realiseer ik mij dat femoro-acetabulaire een belangrijke differentiaal diagnose kan zijn, zeker bij de patiënten waarbij wij echografisch geen oorzaak kunnen vinden. In het artikel wordt al terecht de tendinitis van de adductoren genoemd, dit is inderdaad één van de meest geziene oorzaken van liesklachten in onze praktijk. Maar buiten de adductoren zijn er nog meerdere inserties en spieren in het liesgebied waar wij met duidelijke regelmaat een afwijkend beeld zien. Niet alleen een tendinitis aspect van de insertie, maar ook een afwijkend beeld van de musculatuur, deze afwijkingen of surmenage laesies zijn vaak heel lokaal en ook lokaal drukpijnlijk. Bij het aanspannen en/of na (over)inspanning nemen de klachten dan ook vaak toe. Bij deze afwijkingen geven de meeste patiënten aan dat zij ook klachten hebben juist in rust. Behalve de adductoren vinden wij ook veelal afwijkingen in de volgende spiergroepen: - In het distale spiertraject en de insertie van de rectus abdominis. - In de insertie en het proximale spiertraject van de rectus femoris. - De insertie en het proximale spiertraject van de sartorius en het spiertraject van de iliopsoas. De surmenagelaesies die wij zien infiltreren wij onder echogeleide met een mix van 90% Marcaine en 10% Depomedrol, hetgeen over het algemeen tot een vlotte genezing leidt. De benige contour van het heupgewricht en ook het ventrale labrum laten zich eveneens vooral wat betreft ventrale benadering echografisch goed beoordelen, zowel dynamisch als statisch. H.Avenarius, Echografiepraktijk Twenthe Centrum Almelo