Samenvatting
Doel
Het evalueren van de waarde van een aantal nieuwe risicomarkers voor de verbetering van de risicoclassificatie van coronaire hartziekte bij asymptomatische personen.
Opzet
Prospectief cohortonderzoek van de algemene bevolking in Rotterdam (het Erasmus Rotterdam Gezondheid Onderzoek).
Methode
Gegevens werden verzameld van metingen verricht in de periode 1997-2001 bij 5933 personen die vrij waren van coronaire hartziekte (40,6% man; gemiddelde leeftijd: 69,1 jaar). Wij onderzochten de voorspellende waarde van de volgende 12 nieuwe risicomarkers voor het optreden van coronaire hartziekte: N-terminaal pro-breinnatriuretisch peptide (NT-proBNP), antigeen tegen von Willebrand-factor, fibrinogeen, chronische nierziekte, leukocytenaantal, C-reactieve proteïne, homocysteïne, urinezuur, coronaire calcium(CAC)-score middels CT, intima-mediadikte van de A. carotis, perifeer vaatlijden en aortale polsgolfsnelheid. De voorspellende waarde werd vastgesteld door een nieuwe marker toe te voegen aan een predictiemodel dat was gebaseerd op klassieke cardiovasculaire risicofactoren.
Resultaten
Het onderscheidend vermogen nam het sterkste toe door toevoeging van de CAC-score. Hierdoor werd netto 23,5% van de personen die coronaire hartziekte ontwikkelde naar een hogere risicocategorie gereclassificeerd, maar ook 4,2% van de personen die geen coronaire hartziekte ontwikkelde. Dit resulteerde in een ‘net reclassification improvement’ (NRI) van 0,193. Na de CAC-score gaf NT-proBNP de sterkste verbetering van de risicoclassificatie (NRI: 0,076). De overige nieuwe markers gaven minimale verbeteringen in de risicovoorspellingen.
Conclusie
De classificatie van het risico op coronaire hartziekte verbeterde het meest na toevoeging van de CAC-score aan het predictiemodel. Vervolgonderzoek is noodzakelijk om te bepalen of de verbeterde risicovoorspellingen daadwerkelijk resulteren in effectievere preventie van cardiovasculaire ziekte tegen verantwoorde kosten en inspanningen.
Reacties