Evaluatie van de toegevoegde waarde van diagnostische tests

Klinische praktijk
K.G.M. Moons
Y. van der Graaf
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2000;144:1256-61
Abstract

Samenvatting

- Bij de beschrijving van methoden voor de evaluatie van diagnostisch onderzoek richt men zich meestal op één diagnostische test en het schatten van de testeigenschappen daarvan, zoals sensitiviteit, specificiteit, likelihood ratio en het oppervlak onder de ‘receiver operating characteristic’(ROC)-curve (het zogenaamde ‘testonderzoek’).

- Testonderzoek is alleen nuttig in situaties waarin de diagnose nagenoeg wordt gebaseerd op één test (screening) en in de initiële fasen van diagnostische testevaluaties om doelmatigheidsredenen. Deze methoden zijn niet geschikt om de klinische ofwel toegevoegde waarde van een test te kwantificeren.

- De waarde van een diagnostische test kan worden geëvalueerd door te onderzoeken of de test een bijdrage levert aan het aantonen of uitsluiten van ziekte, aan de keuze van behandeling, of dat het leidt tot gezondheidswinst.

- Voor de evaluatie van de toegevoegde waarde van een diagnostische test binnen het diagnostisch traject dient men in de onderzoeksopzet rekening te houden met de patiëntengroep bij wie de test in de praktijk zal worden toegepast, de waarschijnlijkheidsdiagnose en de voorafkans hierop, de achtereenvolgende diagnostische fasen en de referentietest.

- Bij de analyse van de gegevens wordt per stap in het diagnostisch proces berekend hoe een testuitslag de kans op aan- of afwezigheid van de vermoede aandoening beïnvloedt.

Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum, Julius Centrum voor Huisartsgeneeskunde en Patiëntgebonden Onderzoek, Postbus 85500, 3508 GA Utrecht.

Dr.K.G.M.Moons, epidemioloog; mw.dr.Y.van der Graaf, arts-epidemioloog.

Contact dr.K.G.M.Moons (k.g.m.moons@jc.azu.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties