Op 16 december 1999 werd door de Europese Unie de Verordening inzake Weesgeneesmiddelen aangenomen, ruim 16 jaar nadat een dergelijke wet in de VS werd ingevoerd (http://pharmacos.eudra.org/F2/orphanmp/doc/141_2000/141_2000_nl.pdf).1 De term ‘weesgeneesmiddelen’ (‘orphan drugs’) betreft niet alleen geneesmiddelen voor zeldzame aandoeningen, maar ook de diagnostiek en de preventie van deze aandoeningen. In dit commentaar lichten wij de regelgeving omtrent weesgeneesmiddelen toe en bespreken wij de problemen bij de vergoeding in Nederland.
Het is bekend dat de frequentie van vóórkomen van een bepaalde aandoening van groot belang is voor het ontwikkelen van geneesmiddelen. Hierdoor zijn er voor vaak voorkomende symptomen of ziekten zoals hypertensie of hypercholesterolemie vele verschillende (‘me-too’-)middelen verkrijgbaar: elke farmaceut probeert een graantje van de markt mee te pikken. Voor zeldzame aandoeningen ligt dit veel moeilijker: het geringe aantal patiënten maakt dat de investering voor de ontwikkeling van een geneesmiddel soms niet kan worden terugverdiend. Bovendien is over zeldzame ziekten…
Reacties