Europees parlement beperkt werktijden voor assistent-geneeskundigen

Het Europese parlement heeft met een meerderheid van 455 tegen 3 stemmen bepaald dat de vaak 72 uur durende werkweek van de Britse ‘junior doctors’ met onmiddellijke ingang moet worden teruggebracht naar 54 uur. Binnen 4 jaar moet dat zelfs 48 uur worden, net als overal elders in Europa (The Times, 17 november 1999).

De uitspraak van het Europese parlement is een groot succes voor de junior doctors, die al jaren ageerden tegen hun lange werktijden en enkele maanden geleden bijna tot staking overgingen. Van Europa werd al niet veel meer verwacht, want in mei dit jaar had de Britse regering nog een geheime afspraak gemaakt met de Europese Commissie dat de werktijd van de Britse assistent-geneeskundigen pas in het jaar 2012 zou moeten voldoen aan de Europese richtlijnen (The Times, 24 september 1999).

Een Britse regeringswoordvoerder noemde het standpunt van het Europese parlement onrealistisch: ‘We hebben tijd nodig om de extra artsen op te leiden die nodig zijn om het door de beperking veroorzaakte tekort te bestrijden. Daarom steunt Groot-Brittannië het voorstel van de Europese Commissie om een overgangsperiode aan te houden van dertien jaar. Als je de werkuren terugbrengt zonder extra artsen in te zetten, is de patiënt de dupe.’

De British Medical Association (BMA) juicht het besluit echter toe. Volgens anesthesist Ian Wilson, een lid van de Junior Doctors Committee van de BMA, weerspiegelt de uitslag ‘de opvatting van de vereniging dat 13 jaar een veel te lange tijd is om te zorgen dat patiënten wettelijk beschermd worden tegen de gevaarlijk lange werktijden van assistent-artsen.’

De voorzitter van de Junior Doctors Committee, Andrew Hobart, roept de regering op onmiddellijk maatregelen te nemen om het aantal opleidingsplaatsen voor medisch studenten en specialisten nog verder te vergroten. Alleen op die manier kan de 48-urige werkweek voor assistent-geneeskundigen binnen een aanvaardbare tijdsspanne worden gerealiseerd.

Wat er nu uiteindelijk gaat gebeuren, is afhankelijk van de opstelling van de Europese Commissie. Als die niet instemt met het parlement, zal er een compromis moeten komen.