Eten en drinken voor mijn poëzie

Dat geneeskunde en poëzie kunnen samengaan bewijst William Carlos Williams. ‘Als ik gevraagd wordt hoe ik het voor elkaar heb gekregen om zo lang evenveel aandacht aan geneeskunde en aan gedichten te besteden, dan antwoord ik altijd dat het voor mij bijna hetzelfde is.’ Als dokter was hij in de gelegenheid om de arme en verslagen lichamen te volgen tijdens de momenten dat ze hun, soms stinkende, authentieke zelf waren. En in die momenten ontsnapt er soms een zin of een gedachte, die de dokter als dichter vangt en ‘neerschrijft op iets wat voor handen is, een willekeurig stukje papier’…