Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Erectiestoornis: prevalentie en invloed op de kwaliteit van leven; het Boxmeer-onderzoek

Onderzoek
E.J.H. Meuleman
L.H.C. Donkers
C. Robertson
M. Keech
P. Boyle
L.A.L.M. Kiemeney
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2001;145:576-81
Abstract
Abstract
Sluiten
Erectile dysfunction: prevalence and influence on the quality of life: the Boxmeer study

To assess the prevalence of erectile dysfunction (ED), and its influence on both the quality of life, and health care seeking behaviour.

Method

An age-stratified random sample was drawn from men aged 40-79 years in Boxmeer, the Netherlands (n = 1771), together with their partners. A questionnaire was mailed to the study population to collect data on ED, and the quality of life, both general and disorder related. The prevalence of ED was measured with the direct question ‘Do you have problems getting an erection?’. The influence of ED on sexual function was measured with the Dutch version of the Sexual Function Inventory questionnaire.

Results

Seventy percent of all men (n = 1233) and 73 of their partners (n = 1071) responded to the questionnaire. The prevalence of ED increased with age class. To the question regarding problems to get an erection, 13 (95 confidence interval: 11-15) of all men answered affirmatively (40-49 years: 6; 50-59: 9; 60-69: 22; 70-79: 38). All men aged 40-49 years of age with ED and 16 of men aged 70-79 with ED considered their ED as bothersome. Amongst 40 to 49 year old men with ED, 64 considered their ED as a big or rather a big problem. Amongst older men this percentage was much smaller: 50-59 years: 38; 60-69: 37, and 70-79: 27. Thirty-four percent of all men with ED and 16 of their spouses were dissatisfied with their sex life. Twenty-five percent of men with ED consulted a doctor, with a mean delay of 13 months. ED bore a strong correlation with the general quality of life and comorbidity.

Conclusion

ED was a common disorder within the population. Its prevalence was higher among older age groups, but they regarded ED as less of a problem than the younger age groups. Only a quarter of all men with ED consulted a physician.

Samenvatting

Doel

Evaluatie van het voorkomen van erectiestoornis, de invloed daarvan op de kwaliteit van leven en op het consultatiegedrag.

Methode

In de gemeente Boxmeer werden mannen van 40-79 jaar geselecteerd met een voor leeftijd gewogen steekproef (n = 1771), alsmede de eventuele echtgenoten van deze mannen. Bij hen werden met een schriftelijke vragenlijst gegevens verzameld over het vóórkomen van erectiestoornis, algemene en ziektespecifieke kwaliteit van leven. De prevalentie van erectiestoornis werd onderzocht met de vraag ‘Heeft u problemen om een erectie te krijgen?’. De invloed van erectiestoornis op het seksueel functioneren werd bepaald met de Nederlandse versie van de ‘Sexual function inventory’-vragenlijst.

Resultaten

Van de aangeschreven mannen respondeerde 70 (n = 1233) en van de aangeschreven echtgenoten 73 (n = 1071). Op de vraag naar problemen om een erectie te krijgen antwoordde 13 positief (95-betrouwbaarheidsinterval (95-BI): 11-15). De prevalentie van erectiestoornis was groter in hogere leeftijdsklassen: 40-49 jaar: 6; 50-59: 9; 60-69: 22 en 70-79: 38. Van mannen van 40-49 jaar met erectiestoornis beschouwde 64 hun erectiestoornis als een groot of middelgroot probleem. Bij mannen boven de 50 is dit lager: 50-59: 38; 60-69: 37 en 70-79: 27. Van alle mannen met erectiestoornis was 34 ontevreden met hun seksleven en van hun echtgenotes 16. Een kwart van alle mannen met erectiestoornis had daarvoor, na gemiddeld 13 maanden, een arts geraadpleegd. Er was een sterke correlatie tussen erectiestoornis en algemene kwaliteit van leven en comorbiditeit.

Conclusie

Ongeveer 13 van mannen van 40-79 jaar leed aan erectiestoornis. De prevalentie was hoger bij hogere leeftijd, maar werd minder als probleem ervaren. Een kwart van de mannen met erectiestoornis raadpleegde daarvoor een arts.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2001;145:576-81
Vakgebied
Urologie
Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum St Radboud, afd. Urologie, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Maasziekenhuis, afd. Urologie, Boxmeer.

L.H.C.Donkers, uroloog.

European Institute of Oncology, Division of Epidemiology and Biostatistics, Milaan, Italië.

Dr.C.Robertson, biostatisticus; prof.dr.P.Boyle, epidemioloog.

GlaxoWellcome, Department of Global Health Outcomes, Greenford, Groot-Brittannië.

Dr.M.Keech, biochemicus.

Contact Dr.E.J.H.Meuleman, uroloog; dr.L.A.L.M.Kiemeney, epidemioloog (b.kiemeney@mie.kun)

Verantwoording

Mede namens de onderzoeksgroep van de 'International population-based study of urological conditions' (UREPIK), waarvan alle leden aan het eind van dit artikel worden genoemd.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties