Effect van anti-osteoporosemedicatie op het ontstaan van wervelfracturen

Opinie
W.F. Lems
B.A.C. Dijkmans
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2000;144:1941-5
Abstract

Osteoporose staat de laatste jaren in toenemende mate in de belangstelling. Deze aandoening wordt gedefinieerd als een systemische aantasting van het skelet en wordt gekenmerkt door een verminderde botmineraaldichtheid (BMD) en een veranderde micro-architectuur, hetgeen een verhoogde kans teweegbrengt op fracturen.1 In deze definitie komen twee essentiële elementen naar voren: enerzijds de verlaagde BMD, die heden ten dage goed kan worden gekwantificeerd, en anderzijds de veranderde micro-architectuur, die de kwaliteit van het bot weerspiegelt, doch niet exact meetbaar is. Wel kan men in de dagelijkse praktijk veronderstellen dat bij patiënten met een fractuur de kwaliteit van het bot is verminderd, vooral indien de BMD niet opvallend laag is en het trauma beperkt.

De BMD kan betrouwbaar gemeten worden met behulp van ‘dual energy X-ray’(DEXA)-apparatuur, waarbij de uitslag kan worden weergegeven in T-scores.1 De T-score is een vergelijking met de piekbotmassa, welke wordt bereikt op jeugdige leeftijd, en wordt…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit, afd. Reumatologie, Postbus 7057, 1007 MB Amsterdam.

Contact Dr.W.F.Lems en prof.dr.B.A.C.Dijkmans, reumatologen (wf.lems@azvu.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties