Eerherstel voor zoutbeperking en diuretica bij de behandeling van hypertensie

Zie ook de artikelen op bl. 2597, 2600, 2603 en 2632.

Weinig onderwerpen in de moderne geneeskunde zijn zo langdurig en intensief onderzocht en bediscussieerd als de rol van zout (NaCl) in de pathogenese en de behandeling van hoge bloeddruk. Ondanks nog resterende onzekerheden vormen de reeds 20 jaar geleden verkregen inzichten voldoende basis voor effectieve behandeling van vrijwel alle patiënten met hypertensie. In de praktijk is het echter anders gegaan: zoutbeperking en -uitdrijving (met diuretica) raakten in diskrediet,1 met als gevolg dat de meerderheid van de patiënten nog steeds onvoldoende behandeling krijgt.2

In dit caput analyseer ik de oorzaken van deze verbazingwekkende verandering, die in korte tijd plaatsvond, en vat ik de huidige stand van zaken samen.

Zout en bloeddruk

In 1904 opperden Ambard en Beaujard voor het eerst dat hypertensie het gevolg is van onvoldoende zoutuitscheiding door de nier. Veertig jaar later stelde Borst op…