Een vergelijking tussen prostaat-zure-fosfatase en prostaatspecifiek antigeen bij de diagnostiek van het prostaatcarcinoom

-A comparison is made of prostatic acid phosphatase (PAP) and prostate specific antigen (PSA) in the diagnosis of prostatic carcinoma. In a retrospective study PAP ans PSA were compared in 127 normal elderly men, in 187 patients with benign prostatic hyperplasia (BPH) and in 162 patients with untreated prostatic carcinoma. In the control group a normal value of 2.2 µgl was found for PAP and 5.0 µgl for PSA. In 41 of BPH patients the PSA level was higher than 5.0 µgl. Because of this substantial percentage a cut-off value of 10 µgl was used instead of 5.0 µgl. In the BPH group 20 had a PSA level over 10 µgl and 21a PAP over 2.2 µgl. Of the carcinoma patients without metastasis 57 had a PSA level over 10 µgl and of those with metastatic disease, 92. For PAP these percentages were 35 and 77, respectively. It is concluded that PSA is a more sensitive tumour marker than PAP.

Samenvatting

In een retrospectief onderzoek werden de gehalten van prostaat-zure-fosfatase (PZF) en prostaatspecifiek antigeen (PSA) in het serum vergeleken tussen een groep van 127 mannen zonder prostaatafwijking, een groep van 187 patiënten met een benigne prostaathyperplasie (BPH) en een groep van 162 patiënten met een onbehandeld prostaatcarcinoom. Bij de controlegroep werd de bovengrens van de normale waarden voor PZF op 2,2 µgl gesteld en die voor PSA op 5,0 µgl. Van patiënten met BPH was de PSA-waarde bij 41 hoger dan 5,0 µgl. Vanwege dit hoge percentage werd in plaats van 5,0 µgl een grenswaarde van 10 µgl gebruikt; 20 van de BPH-patiënten had een PSA-waarde boven de 10 µgl en 21 een PZF-waarde boven de 2,2 µgl. De PSA-waarde lag boven de 10 µgl bij 57 van de patiënten met een prostaatcarcinoom zonder metastasen en bij 92 van de patiënten met metastasen; voor PZF waren deze percentages respectievelijk 35 en 77. Hieruit kunnen we concluderen dat PSA een gevoeliger tumormarker is dan PZF.