Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar
geveinsde bevelshallucinaties

Een verdachte die stemmen hoort

Klinische praktijk
Harald Merckelbach
Maarten Peters
Marko Jelicic
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2011;155:A3238
Abstract
Abstract
Sluiten
When the suspect hears voices: feigned imperative hallucinations

Background

On occasion a suspect will feign psychotic symptoms such as hallucinations in order to trivilialize their criminal responsibility. If doctors exercise only their clinical judgement, however, every now and then they will fail to identify a malingerer.

Case description

A 38-year-old male was remanded in custody. He was accused of having murdered 2 family members. He claimed that he had committed the murders as a result of hearing imperative hallucinations. We conducted a structured interview and specially designed tests to examine the plausibility of this claim. All our instruments pointed to the man having feigned his imperative hallucinations. When confronted with this, he confirmed that he had simulated his hallucinations.

Conclusion

Feigned hallucinations in a forensic setting can be detected using validated tests.

Samenvatting

Achtergrond

Het komt voor dat verdachten van misdrijven psychotische symptomen zoals hallucinaties veinzen om strafvermindering te krijgen. Als artsen alleen op hun klinische blik afgaan. zien zij simulanten nogal eens over het hoofd.

Casus

Een 38-jarige man zat als verdachte in bewaring. Hem werd ten laste gelegd dat hij 2 gezinsleden om het leven had gebracht. De man beweerde tot zijn daden te zijn gekomen door de bevelshallucinaties die hij ervoer. We onderzochten de plausibiliteit van zijn beweringen met een gestructureerd interview en specialistische tests en taken. Alle resultaten wezen erop dat de man zijn bevelshallucinaties veinsde. Toen hij hiermee werd geconfronteerd, gaf hij toe dat hij gesimuleerd had.

Conclusie

In een forensische context kan het simuleren van hallucinaties worden opgespoord met gevalideerde tests.

Artikelinformatie

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2011;155:A3238
Vakgebied
GGZ
Auteursinformatie

Universiteit Maastricht, faculteit Psychologie en Neurowetenschappen, sectie Forensische Psychologie, Maastricht.

Prof.dr. H.L.G.J. Merckelbach, rechtspsycholoog; dr. M.J.V. Peters, forensisch psycholoog; dr. M. Jelicic, rechtspsycholoog.

Contact prof.dr. H. Merckelbach (H.Merckelbach@maastrichtuniversity.nl)

Verantwoording

In de patiëntengeschiedenis zijn enkele details, bij de redactie bekend, gewijzigd om herkenning van de patiënt te voorkomen.
Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: de auteurs treden op als getuige-deskundige namens The Maastricht Forensic Institute (TMFI), dat hiervoor een vergoeding ontvangt. De Faculteit Psychologie en Neurowetenschappen ontving een ZON-MW subsidie voor het onderzoek van H. Merckelbach en een Rubicon-subsidie van NWO voor onderzoek van M. Peters.
Aanvaard op 23 februari 2011
Conflict of interest: none declared. Financial support: the authors act as expert witnesses on behalf of The Maastricht Forensic Institute (TMFI), which receives standard fees for expert witness testimony. The Faculty of Psychology and Neurosciences received a ZON-MW research grant for the work of H. Merckelbach and an NWO Rubicon-grant for research by M. Peters.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties