Deze zomer verbleef de auteur zes maal in het Academisch Ziekenhuis Utrecht, dat hij ook kent als hoogleraar Algemene Gezondheidszorg van de erbij horende medische faculteit. Opgenomen voor een percutane pyelotomie in verband met pyelo-ureterale stenose in de rechter ureter leerde hij wat het betekent om patiënt te zijn. Hoe hij de voor het AZU nieuwe ingreep en enkele optredende complicaties onderging en de contacten met urologen en verpleegkundigen waardeerde, komt in dit artikel aan de orde.
In een apart commentaar gaat de hoofdbehandelaar dr.T.A.Boon, hoofd van de afdeling Urologie van het Academisch Ziekenhuis Utrecht, op de beschouwing in.
De eerste opname
De patiënt meldde zich op 20 juni 1990 voor de ingreep die naar verwachting circa drie opnamedagen zou vergen en twee à drie weken herstel thuis. De ingreep was nieuw voor het AZU: er zou geen Anderson-Heynes-plastiek worden uitgevoerd, maar de stenose zou percutaan geïncideerd en gedilateerd worden…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties