Een uniform landelijk diagnosecoderegistratiesysteem. Ervaringen van de Stichtingen Klinische Genetica in Nederland

Klinische praktijk
A.M.N. Zwamborn-Hanssen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1999;143:894-7
Abstract

Samenvatting

- De registratie van aandoeningen in de klinische genetica was niet uniform doordat gebruik werd gemaakt van de ‘International classification of diseases’ (ICD), de verfijnde versie van de ICD, opgesteld door de British Paediatric Association (ICD/BPA), de ‘Mendelian inheritance in man’(MIM)-classificatie voor aandoeningen met een monogene overerving en de recentste ‘on line’-versie hiervan (OMIM).

- De 7 Stichtingen Klinische Genetica in Nederland gebruiken nu een door hen ontwikkeld uniform diagnosecoderingssysteem. Hierin krijgt elke aandoening een unieke diagnosecode, die wordt gekoppeld aan bijbehorende codes van de oudere systemen, zodat ook met eerder geregistreerde gegevens kan worden omgegaan.

- Het noodzakelijke onderhoud van de diagnosecodelijst gebeurt centraal, om behoud van de intrinsieke structuur en van de uniformiteit te waarborgen.

- Inmiddels worden de diagnosecodes door meerdere medische specialismen in binnen- en buitenland gebruikt. Periodiek wordt een nieuwe, bijgewerkte editie van de diagnosecodelijst naar alle geregistreerde gebruikers gestuurd.

Auteursinformatie

Stichting Klinische Genetica Zuid-Oost Nederland, Postbus 1475, 6201 BL Maastricht.

Mw.A.M.N.Zwamborn-Hanssen, arts.

Verantwoording

Namens de werkgroep Diagnosecoderegistratie, waarvan de leden aan het eind van dit artikel worden vermeld.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties