Samenvatting
- De registratie van aandoeningen in de klinische genetica was niet uniform doordat gebruik werd gemaakt van de ‘International classification of diseases’ (ICD), de verfijnde versie van de ICD, opgesteld door de British Paediatric Association (ICD/BPA), de ‘Mendelian inheritance in man’(MIM)-classificatie voor aandoeningen met een monogene overerving en de recentste ‘on line’-versie hiervan (OMIM).
- De 7 Stichtingen Klinische Genetica in Nederland gebruiken nu een door hen ontwikkeld uniform diagnosecoderingssysteem. Hierin krijgt elke aandoening een unieke diagnosecode, die wordt gekoppeld aan bijbehorende codes van de oudere systemen, zodat ook met eerder geregistreerde gegevens kan worden omgegaan.
- Het noodzakelijke onderhoud van de diagnosecodelijst gebeurt centraal, om behoud van de intrinsieke structuur en van de uniformiteit te waarborgen.
- Inmiddels worden de diagnosecodes door meerdere medische specialismen in binnen- en buitenland gebruikt. Periodiek wordt een nieuwe, bijgewerkte editie van de diagnosecodelijst naar alle geregistreerde gebruikers gestuurd.
Reacties