Een onderzoek naar dysfunctioneren van specialisten

To determine the volume of dysfunctioning of medical specialists.

Design

Descriptive.

Setting

21 hospitals in the Dutch province of Noord-Holland.

Methods

After introductory conversations with key figures in this field, the Health Inspection visited 21 hospitals in Noord-Holland. Managers or medical staff had previously returned written questionnaires.

Results

According to medical staff and management 93 of 2000 specialists had been found to dysfunction, over a period of 5 years. Symptoms of dysfunctioning were lack of social skills, mistakes in medical judgment and inability to work in a team. Authorities complained of a lack of subtle sanction possibilities.

Conclusion

Hospital boards are inclined to cover up dysfunctioning of specialists in a ‘conspiracy of silence’. More effective sanction possibilities are at hand, since the new legislation, although prevention is preferred. Proposals to intensify application procedures and evaluate medical functioning are not followed. Investigating dysfunctioning in other professions, like general practice and dental care is advisable.

Samenvatting

Doel

Inventarisatie van de omvang van dysfunctioneren van medisch specialisten.

Opzet

Retrospectief beschrijvend.

Plaats

21 ziekenhuizen in Noord-Holland.

Methode

Na oriënterende gesprekken met sleutelfiguren en -instanties werden in de periode maart 1992-november 1993 door de Geneeskundige Inspectie van de Volksgezondheid voor Noord-Holland de 21 ziekenhuizen in Noord-Holland bezocht. Van tevoren dienden de directies een schriftelijke vragenlijst ingevuld te retourneren.

Resultaten

Er was volgens de directies en medische staven over een periode van 5 jaar bij 93 van gemiddeld 2000 werkzame specialisten sprake van dysfunctioneren. Als symptomen van dysfunctioneren werden vooral genoemd: gebrek aan sociale vaardigheden, medisch-technische beoordelingsfouten en niet kunnen samenwerken. Er werd geklaagd over het gebrek aan genuanceerde sanctiemogelijkheden.

Conclusie

De neiging bestaat om het dysfunctioneren van artsen met de mantel der liefde te bedekken en er zelf het zwijgen toe te doen (‘conspiracy of silence’). Door de contracteervrijheid van de verzekeraar en de grotere bevoegdheden van de inspectie volgend uit de nieuwe wetgeving zijn effectievere sancties in de toekomst mogelijk. Preventie geniet echter de voorkeur. De voorstellen van de de koepelorganisaties, zoals die aangaande betere sollicitatieprocedures en functioneringsgesprekken, worden helaas nog weinig toegepast. Verder onderzoek naar vóórkomen van dysfunctioneren in andere beroepsgroepen, bijvoorbeeld die van huisartsen en tandartsen, is gewenst.