Samenvatting
Een 15 jaar oud meisje werd verwezen in verband met een zwelling in de buik en onvermogen te eten. De voorgeschiedenis vermeldde dat zij op 9-jarige leeftijd, na een ongeluk, in toenemende mate onverklaarde klachten en verschijnselen had (onder andere kokerzien met blindheid, verlamming en sensibiliteitsverlies onder de navel, aanvallen van bewustzijnsdaling). Een somatische verklaring was nooit gevonden; psychiatrisch onderzoek werd door de ouders afgewezen. Bij lichamelijk onderzoek bleek het gewicht 32 kg (onder de P3) te zijn; de zwelling was de door de buik palpabele wervelkolom. Met behulp van sondevoeding en gedragstherapie herstelde het gewicht zich en verdween de zwelling. Een oorzaak voor het ondergewicht was er, behoudens onvoldoende inname, niet. De diagnose ‘conversiestoornis’ werd gesteld, maar door de ouders werd deze diagnose met kracht bestreden; zij dienden bij diverse instanties klachten in. Verdere behandeling en begeleiding werd door hen onmogelijk gemaakt. Ook door eerdere auteurs is melding gemaakt van kinderen met psychische stoornissen die door hun moeders werden verzorgd alsof zij een lichamelijke aandoening hadden. De afloop kan daarbij dodelijk zijn. Kinderen met somatisch onverklaarbare verschijnselen van wie de ouders elke vorm van niet-somatische hulpverlening afwijzen, worden in hun lichamelijke en geestelijke ontwikkeling ernstig bedreigd. Artsen dienen dit beeld tijdig te herkennen.
Reacties