Samenvatting
Doel
Inventarisatie van de problemen die ouders van meisjes met het syndroom van Turner ervaren.
Opzet
Beschrijvend.
Plaats
Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Sophia Kinderziekenhuis, afdeling Kinder- en Jeugdpsychiatrie, Rotterdam.
Methode
In 1995 werden gestructureerde interviews afgenomen bij 65 ouders/ouderparen (in totaal 119 ouders) van 66 meisjes met het syndroom van Turner (36 waren 6-11 jaar en 30 waren 12-18 jaar) die meededen aan onderzoeken naar het effect van groeihormoonbehandeling. De vragen betroffen de emotionele reacties van de ouders vlak na het vernemen van de diagnose en ten tijde van het interview, en de beleving van de ontwikkeling van hun kind.
Resultaten
Vlak na de diagnose ervoeren de meeste ouders verdriet (95) en geschoktheid (82), ongeveer de helft boosheid (61) en schaamte (56) en een minderheid schuld (29). Ten tijde van het interview (bij 100 (84) tenminste 5 jaar later) voelde eenderde van de ouders nog verdriet, geschoktheid of boosheid en de helft schaamte. In de eerste levensjaren was de helft van de meisjes minstens driemaal in een ziekenhuis opgenomen geweest en ook het voeden en het slapen gingen moeilijk. Daarna hadden de ouders problemen met de achterblijvende motorische ontwikkeling (67), de taalverwerving (50) en de beperkte sociale vaardigheden van hun kind (67 werd veel gepest). Bijna alle ouders (90) vonden de onvruchtbaarheid van hun dochter moeilijk te verwerken. Zij verwachtten minder kansen voor hun dochter om een baan (38) en (of) een partner (54) te vinden.
Conclusie
Ouders van meisjes met het syndroom van Turner hebben veelal moeite met de emotionele verwerking van het feit dat hun kind deze afwijking heeft, en met problemen die de gezondheid, de ontwikkeling van taal en motoriek en de beperkte sociale vaardigheden van hun dochter betreffen.
Reacties