Een beknopte geschiedenis van de liesbreukoperatie bij volwassenen

- Late into the 19th century, treatment for inguinal hernias consisted of repositioning the hernia with trusses or using ‘softening agents’ such as warm herbal baths and moist bandages. Surgical resection or cauterisation, often combined with hemicastration, was only considered for cases of strangulated hernia that could not be repositioned. Bassini (1844-1924) is credited with developing the precursor to the modern inguinal hernia operation at the end of the 19th century. Bassini’s essential discovery was that the transverse fascia plays a key role in the pathophysiology of inguinal hernias. Bassini’s operation, consisting of complete incision of the transverse fascia and reconstruction of the inguinal floor, was considered the gold standard for nearly a century. One problem with the conventional Bassini operation was the tension applied to tissues, which led to a high rate of recurrence. Although Bassini’s operation has now become obsolete, current surgical approaches still centre on fortification of the inguinal floor. This tension-free repair now uses synthetic mesh that is positioned using an open anterior approach, laparoscopic surgery, or a preperitoneal technique.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:924-31

Samenvatting

Tot ver in de 19e eeuw bestond de behandeling van liesbreuken louter uit repositie met behulp van breukbanden of ‘weekmakende middelen’, zoals warme kruidenbaden en natte verbanden. Bij beklemde breuken die niet te reponeren waren, ging men over tot resectie of cauterisatie van de breuk, meestal in combinatie met hemicastratie. Bassini (1844-1924) wordt gezien als de grondlegger van de huidige moderne liesbreukoperatie aan het einde van de 19e eeuw. De essentiële bevinding van Bassini was dat de achterwand van het lieskanaal, de fascia transversalis, een belangrijke rol speelt in de pathofysiologie van de liesbreuk. Zijn behandeling, complete incisie van deze fascia met een reconstructie van de achterwand, werd bijna een eeuw lang beschouwd als de gouden standaard. Een van de problemen van de conventionele bassini-operatie was de spanning die op de weefsels werd gebracht en die tot hoge recidiefpercentages leidde. Hoewel de operatie van Bassini op zich obsoleet is geworden, is de operatieve behandeling tegenwoordig nog steeds toegespitst op versteviging van de achterwand van het lieskanaal. Die spanningsloze versteviging vindt thans plaats met synthetisch materiaal, waarbij de mat geplaatst wordt via een open anterieure benadering, laparoscopische ingreep of preperitoneale interventie.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:924-31