Een oesofaguscarcinoom is meestal al in een vergevorderd stadium, als de patiënt zich meldt met klachten van dysfagie (vast voedsel wil niet goed zakken). Zelden wordt de tumor in een vroeg stadium bij toeval gevonden, bijvoorbeeld tijdens onderzoek in verband met maagklachten. De prognose van een oesofaguscarcinoom in de westerse wereld is slecht. Iets meer dan de helft van de patiënten kan een in opzet curatieve operatie ondergaan en zelfs dan is de 5-jaarsoverleving slechts 20.1 De diagnose ‘oesofaguscarcinoom’ wordt gesteld door middel van endoscopisch genomen biopten. Oesofaguscarcinomen kunnen onderverdeeld worden in plaveiselcelcarcinomen en adenocarcinomen, de laatste weer in adenocarcinomen van de gastro-oesofageale overgang en adenocarcinomen in een Barrett-oesofagus. De keuze van therapie hangt af van de uitslag van preoperatieve tumorstagering.2 Een nieuwe onderzoeksmethode hierbij is de echo-endoscopie (EE). Vele onderzoeken tonen aan dat de lokale stagering van het oesofaguscarcinoom met EE nauwkeuriger is dan met computertomografie (CT)…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties