Dysmorfe erytrocyten in het urinesediment bij het onderscheiden van urologische en nefrologische oorzaken van hematurie

To determine the significance of dysmorphic erythrocytes in the urinary sediment for discrimination between urological and nephrological causes of haematuria.

Design

Evaluation of diagnostic test.

Setting

Departments of Nephrology and Pathology, University Hospital Nijmegen.

Method

Of 107 patients with haematuria in whom renal parenchymal or urological disease was diagnosed, the percentage of dysmorphic erythrocytes was estimated in the the unstained urinary sediment with normal light microscopy. By using a Receiver Operating Characteristic curve the cutoff point that provided the highest diagnostic value of the erythrocyte morphology was determined. In addition, the inter-observer variation was estimated in a separate series of 26 urinary sediments.

Results

At a cutoff value of 40 dysmorphic erythrocytes the sensitivity for urological pathology was 100 and the specificity 66.7. When presence of erythrocyte, haemoglobin or fatty casts was also considered as a criterion for a nephrological diagnosis, the specificity for urological pathology rose to 88.1. The inter-observer variation showed a correlation coefficient of 0.90 (kappa: 0,77).

Conclusion

Evaluation of the erythrocyte morphology in the urinary sediment is a reliable aid in determining the strategy to be followed in patients with haematuria. It is important, however, that strict criteria for establishing erythrocyte dysmorphism are applied.

Samenvatting

Doel

Vaststellen of het bepalen van dysmorfe erytrocyten in het urinesediment kan helpen bij het onderscheid tussen urologische en nefrologische oorzaken van hematurie.

Opzet

Onderzoek van een diagnostische test.

Plaats

Afdelingen Nierziekten en Pathologie, Academisch Ziekenhuis Nijmegen.

Methode

Bij 107 patiënten met hematurie, van wie de urologischenefrologische diagnosen bekend waren, werd het percentage dysmorfe erytrocyten in het sediment bepaald. Met behulp van een ‘receiver operating characteristic’-curve werd het afkappunt vastgesteld, waarbij de diagnostische waarde van het herkennen van dysmorfe erytrocyten voor de diagnose ‘urologische aandoening’ het hoogst was. Tevens werd in een aparte serie van 26 urinesedimenten de variatie tussen 2 waarnemers berekend.

Resultaten

Bij een grenswaarde van 40 dysmorfie was de sensitiviteit voor een urologische aandoening 100 en de specificiteit 66,7. Als naast 40 of meer dysmorfie van de erytrocyten ook de aanwezigheid van erytrocytencilinders, hemoglobinecilinders of vetcilinders als criterium voor een nefrologische oorzaak werd gebruikt, steeg de specificiteit tot 88,1. De tellingen van dysmorfe erytrocyten door twee onderzoekers toonden een correlatiecoëfficiënt van 0,90 (kappa: 0,77).

Conclusie

De morfologische beoordeling van de erytrocyten in het urinesediment is een betrouwbaar hulpmiddel bij het bepalen van het te volgen beleid bij hematurie. Voorwaarde is echter dat strikte criteria worden gehanteerd voor het vaststellen van dysmorfie.