Durf

Dappere chirurgen die een offensief beginnen tegen overgewicht. Er valt volgens hen tegen al dat vet niet op te snijden, dus moet de politiek het probleem aanpakken met bewezen effectieve middelen. Dat is bijzonder. Chirurgen leiden het eten via ingenieuze wegen om, huisarts vertellen dat mensen gezonder moeten eten, maar het is dweilen met een kraan wijd open. Roken, te veel eten, te veel drinken zijn verslavingen die vroeg in de jeugd beginnen. Dokters zijn niet in staat om dit collectieve probleem op te lossen, zoals blijkt uit het onderzoek van Annemarie Schalkwijk en collega’s over de moeizame implementatie van de Zorgstandaard Obesitas (D525). Curatieve dokters zijn van goede wil, maar missen tijd en vaardigheden om het voor elkaar te krijgen. Voor het regelen van collectieve zaken hebben we gelukkig politici. Veel mensen, ook dokters, mopperen regelmatig op hen. In Amsterdam proberen ze echter het probleem van te dikke kindjes wel op te lossen, zoals Eric van der Burg, wethouder in Amsterdam, in zijn commentaar schrijft (D798).

Ook elders in het land zijn er gemeente-initiatieven, maar dat is niet genoeg. Landelijk moet er meer gebeuren. Veel te langzaam maken we de switch naar minder suiker, minder vet, minder vlees, minder alcohol en nul tabak, en naar meer bewegen. Veel politieke partijen lijken zich daar in hun verkiezingsprogramma’s voor 2017 ook niet heel druk over te maken. Natuurlijk, er zijn obligate zinnen over kindertjes die meer moeten sporten en tot hun 18e rookvrij moeten opgroeien, zwangeren die niet moeten roken, en iedereen die gezonder moet eten. Een enkele partij pleit voor het invoeren van een suikertaks. Sommige partijen zeggen helemaal niks, en een blijmoedige matroos schreeuwt dat roken, alcohol en hard rijden een liberale hobby is en dat iedereen daar dus van af moet blijven. De verkiezingsstrijd gaat straks natuurlijk over het eigen risico en niet over wat we nu kunnen doen aan ons aller gezondheid.

Het begin van een oplossing van veel maatschappelijke problemen is niet moeilijk omdat we kennis ontberen. Meer wetenschap is juist helemaal niet nodig om roken of overgewicht aan te pakken. Meer zorg is ook de oplossing niet. Meer durf wel. Durf van politici om op te houden met het afschuiven van verslaving naar individuele verantwoordelijkheid. Durf om te stoppen met het luisteren naar flauwekulargumenten van de tabaks- of voedingsmiddelenindustrie. Durf om een klein deel van hun kiezers te negeren dat vindt dat de overheid niet moet betuttelen. Aan die durf is helaas een groot gebrek. Met argumenten moeten wij dokters die durf van politici de komende tijd dan maar voeden. Wij gaan ons best doen.