Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Dunnedarmtransplantatie als behandeling van darmfalen bij kinderen en volwassenen

Klinische praktijk
G. Dijkstra
E.H.H.M. Rings
H.M. van Dullemen
C.M.A. Bijleveld
N.E.L. Meessen
A. Karrenbeld
H.S. Hofker
R.J. Porte
A.H.J. Naber
R.J. Ploeg
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:391-8
Abstract
Abstract
Sluiten
Small bowel transplantation as a treatment option for intestinal failure in children and adults

- Small bowel transplantation for intestinal failure is no longer an experimental procedure, but an accepted treatment for patients where total parenteral nutrition (TPN) therapy for intestinal failure is unsuccessful.

- Early referral for screening for small bowel transplantation should be considered in patients with permanent intestinal failure who have occlusion of more than 2 major veins, frequent line-related septic episodes, impairment of liver function or an unacceptable quality of life.

- With the increased experience in post-transplant patient care and newer forms of induction (thymoglobulin, IL-2 receptor antagonists) and maintenance (tacrolimus) therapies, the 1-year graft survival has increased to 65 for isolated and to 59 for liver/small bowel transplantation and is further improving.

- Rejection, bacterial, fungal and viral (Cytomegalovirus, Epstein-Barr-virus) infections, post-transplant lymphoproliferative disease and graft versus host disease are the most common complications after intestinal transplantation.

- Although most of the long-term survivors are TPN-independent and have a good quality of life, the risk of the procedure and long-term adverse effects of immunosuppressive medication limits small bowel, or liver/small bowel transplantation only to patients with severe complications of TPN therapy.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:391-8

Samenvatting

- Voor patiënten met darmfalen die aanhoudende problemen met het toedienen van parenterale voeding hebben is dunnedarmtransplantatie niet langer een experimentele behandeling, maar is het een standaardbehandeling geworden.

- Vroegtijdige verwijzing voor screening voor dunnedarmtransplantatie moet worden overwogen bij patiënten met permanent darmfalen die een occlusie van 2 centrale venen, frequente lijninfecties, een gestoorde leverfunctie of een onacceptabele kwaliteit van leven hebben.

- Een goede samenwerking tussen het transplantatiecentrum en de centra voor parenterale thuisvoeding is dan ook van essentieel belang.

- Met de toegenomen ervaring in de posttransplantatiezorg en nieuwere vormen van inductietherapie (met antithymocytenglobuline en interleukine-2-receptorantagonisten) en onderhoudstherapie (met tacrolimus) voor immuunsuppressie is de 1-jaarstransplantaatoverleving voor geïsoleerde en gecombineerde lever-dunnedarmtransplantatie gestegen tot respectievelijk 65 en 59.

- Afstoting, bacteriële en virale (Cytomegalovirus, Epstein-Barr-virus) infecties, lymfoproliferatieve posttransplantatieziekte en ‘graft versus host disease’ zijn de frequentste complicaties na dunnedarmtransplantatie.

- De meeste patiënten die een dunnedarmtransplantatie overleven, zijn onafhankelijk van parenterale voeding en hebben een goede kwaliteit van leven.

- Vanwege de risico’s van de procedure en de langetermijnbijwerkingen van de immunosuppressieve medicatie zal een dunnedarmtransplantatie vooralsnog alleen aangeboden worden aan patiënten met ernstige complicaties ten gevolge van toediening van parenterale voeding.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:391-8

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:391-8
Vakgebied
Chirurgie
Maag-darm-leverziekten
Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum Groningen, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen.

Afd. Maag-, Darm- en Leverziekten: hr.dr.G.Dijkstra en hr.dr.H.M.van Dullemen, maag-darm-leverartsen.

Beatrix Kinderkliniek, afd. Kindergeneeskunde: hr.dr.E.H.H.M.Rings en hr.dr.C.M.A.Bijleveld, kinderartsen.

Afd. Medische Microbiologie: hr.dr.N.E.L.Meessen, medisch microbioloog.

Afd. Pathologie: hr.A.Karrenbeld, patholoog.

Afd. Chirurgie: hr.H.S.Hofker, hr.dr.R.J.Porte en hr.prof.dr.R.J.Ploeg, chirurgen.

Universitair Medisch Centrum St Radboud, afd. Maag-, Darm- en Leverziekten, Nijmegen.

Hr.dr.A.H.J.Naber, maag-darm-leverarts.

Contact hr.dr.G.Dijkstra (g.dijkstra@int.umcg.nl)

Verantwoording

Dit artikel wordt afgedrukt met meer dan 6 auteurs; naar het oordeel van de redactie voldoen allen aan de criteria voor auteurschap.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties