Zie ook de artikelen op bl. 1481 en 1498.
‘ADHD is een moderne gekte, meer een kenmerk van de tijd waarin wij leven dan een demonstratie van een medische ontdekking en genezing; het toont een tekortkoming in onze gezinnen, school, samenleving en geneeskunde.’1 In het vermogen een onderscheid te maken tussen normale variatie en afwijkingen reflecteren zich de kennis, de kunde en de ervaring van de arts. Op basis van dit onderscheid wordt het behandelbeleid vastgesteld. Dit speelt binnen de psychiatrie op gelijke wijze als in de somatische geneeskunde. Wel is het afgrenzen zelf binnen de psychiatrie eerder controversieel door het ontbreken van objectief meetbare criteria en het steunen op subjectieve informatie die door de patiënt en diens omgeving wordt aangedragen. Dit geldt in het bijzonder wanneer het om kinderen gaat en de eventuele behandeling ingrijpend is. Kinderen zijn wilsonbekwaam en kunnen in beperkte mate de gevolgen van…
Reacties