Discrepantie tussen de richtlijnen en het handelen van huisartsen bij volwassenen met exacerbatie van cara

To analyse to what extent current management of exacerbation in adult asthmatics and patients with asthma or chronic obstructive pulmonary disease (COPD) in general practice is consistent with the guidelines from the standard ‘asthma/COPD in adults’ of the Dutch College of General Physicians (NHG).

Design

Cross-sectional, prospective.

Setting

Centre for Quality of Care Research, University of Nijmegen, the Netherlands.

Patients and methods

Fifty-two GPs in 1992 during an average of 3.5 months in adult patients with exacerbation of asthma or COPD prospectively registered the severity of the dyspnoea, productiveness of coughing, colour of phlegm, fever, auscultatory findings, patients' age and sex and use of medication. Current management (peak flow measurement, prescriptions) was related to all these data and compared with that recommended in the current NHG standard.

Results

Data were available on 383 exacerbations. Peak flow measurement was used diagnostically in 27 of the exacerbations. Inhalation steroids were prescribed in 26 of the cases (new or step-up), oral steroids were prescribed in 24, more often in exacerbations with severe dyspnoea (48; p < 0.0005), in patients who prior to the exacerbations had been using two or more different COPD drugs (37; p < 0.0005) and in patients over 55 years of age (35; p < 0.0005). Antibiotics were prescribed in 60 of the cases, and more often in case of coloured phlegm (83; p < 0.0005) and of fever (91; p < 0.0005).

Conclusion

Objectivation of the bronchial obstruction by peak flow measurement was done less often than recommended in the standard; antibiotics were prescribed more often and steroids less often. In order to reduce the substantial discrepancy between the guidelines and the actual management, implementation should be aimed at changing GPs’ routines, with special attention for barriers to change.

Samenvatting

Doel

Onderzoeken in hoeverre het handelen van de huisarts bij volwassenen met exacerbatie van cara overeenkomt met de richtlijnen uit de standaard ‘Cara bij volwassenen’ van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG).

Opzet

Transversaal, prospectief.

Plaats

Katholieke Universiteit, Werkgroep Onderzoek Kwaliteit, Nijmegen.

Patiënten en methoden

Bij volwassen patiënten met exacerbatie van cara registreerden 52 huisartsen in 1992 gedurende gemiddeld 3,5 maanden prospectief de ernst van de kortademigheid, de productiviteit van het hoesten, de kleur van het slijm, koorts, auscultatorische bevindingen, de leeftijd en het geslacht van de patiënt en het medicatiegebruik. Hun handelen (piekstroommeting, medicatievoorschriften) werd hieraan gerelateerd en vergeleken met dat geformuleerd in de geldende NHG-standaard.

Resultaten

Er waren gegevens beschikbaar van 383 exacerbaties. Diagnostiek door middel van piekstroommeting werd verricht bij 27 van de exacerbaties. In 26 van de gevallen werden inhalatiesteroïden voorgeschreven (als nieuwe prescriptie of als verhoging van de dosering); orale steroïden werden voorgeschreven in 24 van de gevallen, en vaker bij exacerbaties met ernstige kortademigheid (48; p < 0,0005), bij patiënten die 2 of meer verschillende caramedicijnen gebruikten vóór de exacerbatie (37; p < 0,0005) en bij patiënten ouder dan 55 jaar (35; p < 0,0005). Antibiotica werden voorgeschreven in 60 van de gevallen, en vaker indien gekleurd slijm (83; p < 0,0005) en koorts (91; p < 0,0005) aanwezig waren.

Conclusie

Objectivering van de bronchusobstructie door middel van piekstroommeting vond minder vaak plaats dan in de standaard wordt aanbevolen en er werden vaker antibiotica en minder vaak steroïden voorgeschreven. Ter verkleining van de aanzienlijke discrepantie tussen de richtlijnen en het feitelijk handelen dient implementatie gericht te zijn op het wijzigen van de routines van huisartsen, met speciale aandacht voor belemmeringen.