Dina Salkovic is huisarts en neurowetenschapper. Eind vorig jaar heeft ze de huisartsopleiding afgerond. Op dit moment is ze werkzaam in twee huisartspraktijken in Rotterdam. Dina is een van de auteurs van het artikel over musculoskeletale injecties in de huisartsopleiding (D6842).
artikel
Wat wilde je vroeger worden?
‘Van jongs af aan wilde ik dokter of journaliste worden. Ik had iets met bètavakken, maar ook met talen en lezen. Uiteindelijk is het toch dokter geworden.’
Welke levende arts bewonder je het meest en waarom?
‘Dat zijn eigenlijk twee artsen die ik vorig jaar persoonlijk heb ontmoet. Ten eerste Gerry Kremer, oud-Dutchbatter en chirurg, die tijdens de belegering van de enclave van Srebrenica zijn bevelhebbers negeerde om de bunkers in te gaan en juist de gevluchte en gewonde mensen te hulp schoot. Dit deed hij samen met Ilijaz Pilav, die toen werkzaam was als jonge huisarts van 28 en als laatste arts in Srebrenica achterbleef om de mensen te helpen. Zij laten zien dat de eed van Hippocrates zelfs in de meest erbarmelijke situaties geldt en daar heb ik groot respect voor.’
‘Ik zou de vijfdaagse werkweek afschaffen’
Wat was de grootste vergissing in je carrière?
‘Dat ik mijn eigen gezondheid en welbevinden niet altijd als eerste prioriteit heb gezien. Ik heb mij dit pas een paar jaar na mijn studie geneeskunde gerealiseerd.’
Wat was de beste stap in je carrière?
‘Goede en lastige vraag, er zijn zoveel keuzes die je op je pad maakt. Ik zou nu zeggen: stage lopen in het buitenland en het opdoen van buitenlandse werkervaring. Ik hou van reizen en verbindingen maken met mensen. Deze ervaringen hebben mij veel inzichten gegeven en die kennis heeft mij als mens en arts rijker gemaakt. Hierdoor ben ik de voordelen maar ook de nadelen van het Nederlandse gezondheidssysteem beter gaan begrijpen.’
Wat bracht jou ertoe een artikel bij het NTvG in te dienen?
‘Toen ik aan mijn wetenschapsstage in het Erasmus MC begon was dat niet met de insteek om hier een artikel van te maken. Ik was nog weinig in aanraking geweest met kwalitatief onderzoek. Gaandeweg vond ik het als aios huisartsgeneeskunde ook belangrijk dat het gedachteproces en de besluitvorming van aiossen meer aandacht zou krijgen. Daarnaast kom ik elke dag in aanraking met het maken van dit soort beslissingen om injecties toe te dienen of niet. Het NTvG is bij uitstek geschikt om een breed publiek aan te trekken dat hierover mee kan praten.’
Wat zou je doen als je een dag de baas was in Nederland?
‘Ik zou de vijfdaagse werkweek afschaffen en er vier dagen van maken. Ik ben ervan overtuigd dat mensen hier gelukkiger van worden en meer werkplezier zouden hebben.’
Waar ben of was je het gelukkigst?
‘Onder de mensen, bijvoorbeeld tijdens het reizen maar ook in de huisartspraktijk. Ik vind de verhalen die mensen met zich meebrengen altijd interessant. Zoals Jules Deelder, straatpoëet uit Rotterdam, zei: “De omgeving van de mens is de medemens.”’
Wat is je mooiste publicatie?
‘Ik heb nog niet (zo) veel publicaties! Als ik er een moet kiezen dan zou het “New methods for the assessment of Parkinson's disease (2005 to 2015): A systematic review” zijn, gepubliceerd in Movement Disorders in 2016. Ik werkte toen een tijdje in Duitsland in Tübingen, een universiteitsstadje op één uur rijden van Stuttgart. We hebben er hard aan gewerkt om inzichtelijk te maken hoe je de ziekte van Parkinson beter kan evalueren, bijvoorbeeld door middel van nieuwe methodes die bewegingen (en daarmee stijfheid en tremor) objectief kunnen meten. Dit hebben wij in een zeer korte tijd gedaan en het was ontzettend leerzaam!’
Met welk dilemma worstel je momenteel?
‘Niet zozeer een dilemma, maar hoe ik als kersverse huisarts de onzekerheid binnen ons vak een plekje geef. Ik merk dat patiënten behoefte hebben aan zekerheid en bevestiging in deze huidige maatschappij en ik probeer daar nog in te navigeren.’
Heb je een ‘guilty pleasure’?
‘Amerikaanse countrymuziek luisteren. Ik heb een vriendin die er ook van houdt en samen gaan we bij tijd en wijle naar een concert van een countryzanger(es). Waar die liefde vandaan komt weet ik niet. Ik heb mijn liefde voor muziek van mijn vader en met hem luister ik graag naar klassieke rock.’
Waarover kun je je opwinden?
‘Onrecht en onverschilligheid in de maatschappij.’
Wat is jouw motto?
‘Ik heb niet echt een levensmotto, maar waar ik me in kan vinden is een Afrikaans gezegde: “Als je snel wilt gaan, ga dan alleen. Als je ver wilt gaan, ga dan samen.”’
Wat doe je om fit te blijven?
‘Sporten in de sportschool met (enige) regelmaat. Daarnaast hou ik al van jongs af aan van zwemmen.’
Wat doe je met familie en vrienden die met kwaaltjes aankomen?
‘Ik probeer zelf zo min mogelijk privé te “dokteren”. In de Bosnische cultuur is het wel wat gebruikelijker, dus dat levert soms een spanningsveld op, maar de meeste kwaaltjes gaan gelukkig vanzelf over. Als het iets meer is dan een banaal kwaaltje adviseer ik ze naar de eigen huisarts te gaan.’
Wat zou je willen veranderen in de zorg?
‘De informatievoorziening verbeteren voor patiënten uit verschillende sociaal-economische klassen en met verschillende culturen door meer tijd en training te bieden aan zorgverleners. Daarmee versterken we uiteindelijk ook de zelfredzaamheid van die patiënten.’
Krijgen dokters genoeg betaald?
‘Ik denk in Nederland wel, vooral als ik het vergelijk met het buitenland waar de omstandigheden moeilijker kunnen zijn.’
Wat zou je geweten willen hebben toen je jong was?
‘Dat de beste tijden vaak ongepland en soms ongemerkt voorbij gaan, hoe cliché dat ook klinkt.’
Wat trek je meestal aan naar je werk?
‘Ik doe mijn best om er netjes uit te zien en vind het leuk om kleding voor werk te kopen. Meestal trek ik een pantalon aan met een blouse of blazer.’
Is de gedachte aan pensioen een droom of een nachtmerrie?
‘Een droom als je het op de juiste manier aanpakt!’
Wat doe je met een miljoen?
‘Wereldwijd inzetten voor het welzijn van dieren.’
Welke podcast zouden jouw collega’s echt moeten beluisteren?
‘Ik heb helaas niet veel tijd om vaak te luisteren, maar als ik tijd heb luister ik graag naar de podcast van Medisch Contact. Er zit altijd wel een boeiend onderwerp tussen en het is lekker afwisselend.’
Welk filmfragment zou je zeker laten zien als je Zomergast was en waarom?
‘Eigenlijk is het lastig om maar een fragment te kiezen uit de film Cold War van regisseur Pawel Pawlikowski. De film speelt zich af in de jaren 50 in Polen tijdens de Koude Oorlog. Een liefdesdrama dat je een nostalgisch gevoel geeft met prachtige beelden.’
Welk boek heb je al minstens een keer herlezen?
‘Dan denk ik aan de Harry Potter-serie. De eerste reeks die ik als kind las en bleef lezen als volwassene.’
Reacties