Diagnostiek van primaire hyperparathyreoïdie

Klinische praktijk
A.C. Nieuwenhuijzen Kruseman
A.H. Mudde
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1987;131:1211-5

Inleiding

Sinds de invoering van de bepaling van het calciumgehalte in het serum bij het routinematige bloedonderzoek wordt de diagnose primaire hyperparathyreoïdie steeds vaker gesteld.12 Epidemiologisch onderzoek in de Verenigde Staten en in Engeland heeft aangetoond dat in deze landen de incidentie van primaire hyperparathyreoïdie ongeveer 25 per 100.000 inwoners per jaar bedraagt.12 Omgerekend naar de Nederlandse situatie betekent dit dat in ons land per jaar waarschijnlijk bij 3500 inwoners de diagnose primaire hyperparathyreoïdie kan worden gesteld. Het gaat dan om meer vrouwen dan mannen, meestal ouder dan 60 jaar, zonder uitgesproken klachten, urinewegstenen en (of) skeletafwijkingen.12

Primaire hyperparathyreoïdie berust meestal op de aanwezigheid van een adenoom van een der bijschildklieren. Bij ongeveer 15 van de patiënten met primaire hyperparathyreoïdie bestaat echter hyperplasie van de hoofdcellen in de bijschildklieren. Vooral bij deze groep patiënten is de hyperparathyreoïdie vaak familiair door autosomaal dominante overerving, soms…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Stofwisselingsziekten en Endocrinologie, Leiden.

Dr.A.C.Nieuwenhuijzen Kruseman (thans: Academisch Ziekenhuis, afd. Inwendige Geneeskunde, Werkgroep Endocrinologie, Postbus 1918, 6201 BX Maastricht) en A.H.Mudde (thans: Stichting Doetinchemse ziekenhuizen, afd. Interne Geneeskunde, Doetinchem), internisten.

Contact dr.A.C.Nieuwenhuijzen Kruseman

Verbeteringen
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties