Diagnostiek en behandeling van het slokdarmcarcinoom in Nederland: veel variatie in de tweede lijn

To survey the diagnostic procedures and treatment strategies currently employed in hospitals for patients with oesophageal cancer.

Design

Questionnaire.

Method

A questionnaire was sent to all clinicians working in the field of gastroenterology in the Netherlands. This questionnaire focused on clinical preferences regarding diagnostic procedures and treatment strategies for oesophageal cancer. Also, six hypothetical patient vignettes were presented in order to investigate which factors affected choice of treatment, in particular surgical treatment.

Results

The response rate was 64 (426/667); 336 questionnaires were relevant to the investigation. Almost 90 of the clinicians treated fewer than 20 patients annually, usually in their own hospital. CT was the most frequently used staging procedure; endoscopic ultrasound was less frequently used (42 used it in less than half the patients). The treatment choice for the patient vignettes varied widely among clinicians. Factors influencing the choice to operate or not were: metastases, loco-regional tumour ingrowth, poor general health, and advanced age with 8, 22, 20, and 53, respectively, of the clinicians still considering surgery in the presence of one of these factors as opposed to 99 if none of these factors were present. Surgeons opted for operation more often than internists and gastroenterologists. Stent placement was the most frequently chosen method to palliate malignant dysphagia.

Conclusion

There is a wide variation in the use of diagnostic procedures and treatment strategies for patients with oesophageal cancer in the Netherlands. This stresses the need for scientifically based practice guidelines, taking into account specific patient and tumour characteristics.

Samenvatting

Doel

Inventariseren van diagnostiek en behandeling van het slokdarmcarcinoom door specialisten in de tweede lijn.

Opzet

Enquête.

Methode

Een vragenlijst werd gestuurd naar alle chirurgen en internisten met aandachtsgebied gastro-enterologie en naar maag-darm-lever(MDL-)artsen. Naast een aantal algemene vragen werden 6 hypothetische voorbeeldpatiënten gepresenteerd gericht op klinische voorkeuren voor diagnostiek en behandeling, in het bijzonder chirurgie, van het slokdarmcarcinoom.

Resultaten

De respons was 64 (426/667); 336 vragenlijsten waren relevant voor het onderzoek. Bijna 90 van de specialisten gaf aan minder dan 20 patiënten per jaar te behandelen, meestal in het eigen ziekenhuis. CT was de meest gebruikte procedure voor nadere diagnostiek van het slokdarmcarcinoom, terwijl endoscopische ultrasonografie minder frequent werd gebruikt (42 gebruikte dit bij minder dan de helft van de patiënten). Factoren die de keuze voor wel of geen operatie beïnvloedden, waren metastasen, lokale tumordoorgroei, slechte algehele conditie en een hoge leeftijd met respectievelijk 8, 22, 20 en 53 van de specialisten die voor chirurgie kozen ondanks aanwezigheid van één van deze factoren, vergeleken met 99 wanneer geen van deze factoren aanwezig was. Chirurgen kozen vaker voor een operatie dan internisten en MDL-artsen. Stentplaatsing was de meest gebruikte vorm van palliatie om passageklachten te verbeteren.

Conclusie

Er was een grote variatie in de diagnostiek en behandeling van patiënten met een slokdarmcarcinoom. Dit bevestigt het belang van richtlijnontwikkeling, waarbij rekening gehouden moet worden met specifieke patiënt- en tumorkenmerken.