Diagnostiek en behandeling van cysteuze echinokokkose (infectie met Echinococcus granulosus)

– Unilocular hydatid disease occurs in humans after oral intake of eggs of the dog tapeworm, Echinococcus granulosus. Cysts develop mostly in the liver, but sometimes also in the lung.

– The diagnosis of Echinococcus infection is based on historytaking, physical examination, ultrasound and CT examination and serological testing; the diagnosis is confirmed by parasitological examination of cystic fluid.

– Treatment until some 15 years ago consisted in operation. Subsequently, treatment with initially mebendazole, later with albendazole or with percutaneous drainage (puncture, aspiration, injection of a scolicidal, reaspiration (PAIR)), or with combinations of the same, became accepted forms of management.

– The PAIR method is reported to give high proportions of success, low proportions of recurrence and few complications. However, adequate evaluation is not yet possible because of the short follow-up period.

– For the prevention of leakage it is recommended to perform the PAIR method with a transhepatic puncture under continuous ultrasonographic or CT guidance; for avoidance of recurrences, one week's pretreatment and 1-4 weeks‘ after-treatment with albendazole are recommended.

– The results of albendazole monotherapy are hard to predict and highly variable: success: 30-88 (median: 71); failure: 22-32 (median: 25); recurrences: 9.5-31 (median: 16).

– Both albendazole therapy and the PAIR management should be followed by protracted follow-up to check regression of cysts and detect recurrences. It is not clear which treatment is the best one.

Samenvatting

– Cysteuze echinokokkose is de ziekte die bij de mens kan ontstaan na orale opname van eitjes van de hondenlintworm, Echinococcus granulosus. De cysten worden vooral in de lever, maar ook in de long aangetroffen.

– De diagnose ‘echinokokkose’ is gebaseerd op de anamnese, op het lichamelijk onderzoek, op de bevindingen bij echografie en CT en op serologisch onderzoek; de diagnose wordt bevestigd door parasitologisch onderzoek van cystevocht.

– De behandeling bestond tot ongeveer 15 jaar geleden uit operatie. Nadien zijn behandeling met aanvankelijk mebendazol, later met albendazol of met percutane drainage (punctie, aspiratie, injectie van een scolicide middel, reaspiratie (PAIR)), of met combinaties hiervan, geaccepteerde therapieën geworden.

– De gemelde succespercentages van de PAIR-methode zijn hoog, de recidiefpercentages zijn laag en het aantal complicaties is gering. Vanwege de korte follow-upperiode is een goede evaluatie evenwel nog niet mogelijk.

– Ter voorkoming van lekkage wordt bij de PAIR-methode een transhepatische punctie onder continue echo- of CT-geleide geadviseerd; ter vermijding van recidieven raadt men 1 week voorbehandeling en 1-4 weken nabehandeling met albendazol aan.

– De resultaten van albendazolmonotherapie zijn slecht voorspelbaar en vertonen een grote spreiding (succes: 30-88 (mediaan: 71); falen: 22-32 (mediaan: 25); recidief: 9,5-31 (mediaan: 16)).

– Zowel na albendazoltherapie als na de PAIR-ingreep is langdurige nacontrole nodig om regressie van de cysten te volgen en recidieven op te sporen. Het is niet duidelijk welke therapie de beste is.