Delirium op de Intensive Care vaak gemist: klinische blik alleen is niet voldoende

Objective

To compare the sensitivity and specificity of a routine assessment (clinical impression) with a structured assessment which uses a validated assessment scale for the recognition of delirium on the intensive care unit (ICU).

Design

Observational study.

Method

During their admission to the intensive care unit, 103 patients were assessed daily (with a maximum of 40 days) for the presence of delirium using the Confusion assessment method for the intensive care unit (CAM-ICU). Their physicians indicated whether or not they considered the patient delirious. These findings were compared. For all patients daily information was also collected about fixation and complications, such as self-extubation or self-removal of catheters.

Results

The patients were assessed for a period of 502 patient-days. CAM-ICU scores were positive (n = 108), negative (n = 235) or non-assessable because the patient was comatosed or deeply sedated (n = 159). The sensitivity of clinical detection by the physicians was 45% in comparison to the CAM-ICU. The specificity was high (97%).

Conclusion

The diagnosis delirium is frequently missed on the ICU when only based on clinical impression. Routine assessment using a validated assessment scale such as the CAM-ICU might possibly improve this.

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

Samenvatting

Doel

Het vergelijken van de sensitiviteit en specificiteit van een routinematige beoordeling (klinische blik) met een structurele beoordeling met een gevalideerde beoordelingsschaal voor de herkenning van een delirium op de Intensive Care (IC).

Opzet

Observationele studie.

Methode

Gedurende hun IC-opname werden 103 patiënten dagelijks beoordeeld (tot maximaal 40 dagen) op de aanwezigheid van een delirium met behulp van de ‘Confusion assessment method for the intensive care unit’ (CAM-ICU). Tevens gaven de behandelaren aan of zij de patiënten wel of niet delirant vonden. Deze bevindingen werden vergeleken. Daarnaast werd bijgehouden of patiënten gefixeerd werden en of zich complicaties hadden voorgedaan, zoals autodetubatie of het zelf verwijderen van de blaaskatheter.

Resultaten

De patiënten werden gedurende 502 patiëntdagen beoordeeld. CAM-ICU scores waren positief (n = 108), negatief (n = 235) of niet te beoordelen omdat de patiënt comateus was of diep gesedeerd (n = 159). De sensitiviteit van de beoordeling door de behandelaren was 45% in vergelijking met de CAM-ICU. De specificiteit was hoog (97%).

Conclusie

De diagnose ‘delirium’ wordt vaak gemist op de IC wanneer artsen alleen van hun klinische blik gebruik maken. Het routinematig gebruiken van een gevalideerde testmethode zoals de CAM-ICU kan hier waarschijnlijk verbetering in brengen.