Debriefing van ziekenhuismedewerkers na de cafébrand in Volendam

- A fire disaster in a bar on New Year's Eve 2001 in Volendam, which led to 200 victims, resulted in active participation of regional hospitals, including the academic hospital of the Free University of Amsterdam. In the first hour, more than 100 members of personnel were mobilised in this hospital. Nine doctors and nurses worked as members of medical teams at the site of the disaster; the others triaged 16 patients in the emergency room and treated 13 patients in the intensive care unit. After 4.5 hours, the influx of victims stopped and accordingly the disaster plan was deactivated. During the subsequent days, debriefings were organised on request of the hospital staff and personnel involved. These concluded that specific adjustments to hospital procedures were needed, such as a total admission stop for a few days, to prevent mental burn-out of personnel and to maintain the standard quality of care. Hospital disaster plans do not usually have specific guidelines for the emotional preparation of personnel during and immediately after a disaster, nor do they include specific guidelines for the evaluation of its emotional impact in terms of the quality of care delivered. These elements should be incorporated into every disaster plan.

Samenvatting

In de nieuwjaarsnacht 2001 werden vanwege de ramp in het café 't Hemeltje te Volendam door het Vrije Universiteit Medisch Centrum in het kader van zijn rampenplan ruim 100 medewerkers gemobiliseerd. Negen artsen en verpleegkundigen werden op de plaats van de ramp ingezet. Andere medewerkers beoordeelden en behandelden gedurende de nacht 16 slachtoffers op de afdeling Spoedeisende Hulp en 13 op de intensive care. Na 4,5 h hield de patiëntenstroom op en kon de procedure volgens het rampenplan worden beëindigd. In de dagen die daarop volgden, werden op verzoek van de ziekenhuisstaf en het betrokken medisch/verpleegkundig personeel nabesprekingen georganiseerd: ‘debriefing’. Ten gevolge daarvan werd duidelijk dat specifieke aanpassingen in de procedures van het ziekenhuis noodzakelijk waren, waaronder een opnamestop van enkele dagen om psychische overbelasting van het personeel te voorkomen en kwaliteit van zorg te waarborgen. Rampenplannen van ziekenhuizen hebben in de meeste gevallen geen specifieke aanbevelingen voor de emotionele voorbereiding op hulpverlening tijdens een ramp en direct daarna, noch voor het evalueren van de emotionele gevolgen en de effecten daarvan op de kwaliteit van de geleverde zorg. Deze elementen mogen in een rampenplan niet ontbreken.