De verstrekking van hoortoestellen bij jonge kinderen met aangeboren slechthorendheid

– Early screening for hearing impairment in children is generally advised to prevent sensory deprivation and speech, language and learning problems.

In the present study, the age at which 176 probably congenitally hearing impaired infants were referred to the Audiological Centre in Nijmegen between 1983 and 1990 was examined. The mean age of fitting the hearing aids was 35 months. This was about 2 years after the auditory screening test (Ewing test) as performed in most baby health care centres.

In general, if a screening test is positive, the child will be referred to the general practitioner, who can refer the child to either a general otolaryngologist or a ENT clinic with a (paedo-) audiological centre. Hearing aids can only be provided by an audiological centre. On average, hearing-impaired children who were directly referred to our clinicaudiological centre were provided with hearing aids 13 months earlier than children initially referred to a general otolaryngologist.

It is concluded that young children who fail an auditory screening test should be thoroughly tested audiometrically after an otoscopic examination.

Samenvatting

In een retrospectief onderzoek werd nagegaan op welke leeftijd kinderen met een waarschijnlijk aangeboren slechthorendheid hoortoestellen krijgen. Vroegtijdige interventie wordt alom als zeer belangrijk beschouwd om sensorische deprivatie en een ontwikkelingsachterstand (onder andere op taal- en spraakgebied) te voorkomen. Het onderzoek betrof 176 kinderen die in de jaren 1983-1990 op het Audiologisch Centrum (AC) te Nijmegen hoortoestellen kregen en waarschijnlijk aangeboren gehoorverliezen hadden. De gemiddelde leeftijd bij het aanmeten van de hoortoestellen bleek gedurende de onderzoeksperiode nauwelijks te variëren en lag op 35 maanden. Dit is teleurstellend laat, ongeveer 2 jaar na de gehoorscreening die op de meeste consultatiebureaus wordt afgenomen.

De kinderen die na een onvoldoende uitslag bij de screeningstest door de huisarts naar het AC verwezen werden, waren bij het aanmeten van de hoortoestellen 13 maanden jonger dan kinderen die door de huisarts naar een KNO-arts waren verwezen en later werden doorverwezen naar het AC.

Relatief snel kregen slechthorende kinderen hoortoestellen wanneer zij een slechthorend broertje of zusje hadden of bij karakteristieke craniofaciale afwijkingen. Slechthorende kinderen die tevens mentaal geretardeerd waren, kregen, gemiddeld genomen, niet later hoortoestellen dan de overige kinderen, hoewel de gehoorscreening bij velen van deze kinderen niet was uitgevoerd.

Teneinde tot tijdige interventie te komen verdient het aanbeveling om een kind direct na een onvoldoende uitslag bij gehoorscreening en een otologische controle uitgebreid audiologisch te onderzoeken.