De trombosedienst als bron van informatie voor onderzoek bij patiënten met hartklepprothesen

– A new study design was evaluated for the estimation of the incidence of thromboembolic complications, bleeding complications and endocarditis in patients with prosthetic heart valves. Thromboembolism is a serious complication in patients with artificial heart valves. Consequently lifelong anticoagulation therapy is indicated for such patients. In the Netherlands the intensity of the anticoagulation is monitored by a network of regional anticoagulation services. The computerized patient information system of the Leiden anticoagulation service was used for a two year follow-up study of patients with mechanical heart valves. In these years anticoagulation was monitored in 273 patients with a total follow-up period of 442 patient-years. The incidence figures for thromboembolism, bleeding complications and endocarditis were 0.9100 patient-years, 5.6100 patient-years and 0.2100 patient-years, respectively. The findings are similar to those of classical follow-up studies. This method is not suitable for detection of the direct early post-operative mortality or for follow-up of patient with heterografts.

We conclude that the detection and follow-up by means of regional anticoagulation service offers an opportunity to investigate patients with mechanical heart valves in an efficient way without notable selection.

Samenvatting

Patiënten met een mechanische hartklepprothese moeten levenslang met anticoagulantia behandeld worden ter voorkoming van trombo-embolische complicaties. Door de vitale indicatie voor antistolling en de regionale opzet van de trombosediensten in Nederland, is het mogelijk alle patiënten met een mechanische kunstklep in een regio op een efficiënte manier te traceren en te volgen. Dit wordt geïllustreerd door middel van een onderzoek naar trombo-embolische complicaties, bloedingscomplicaties ten gevolge van antistolling en endocarditis. Hierbij werden 314 patiënten met een klepprothese gedurende 2 jaar via de trombosedienst in Leiden gevolgd met een totale follow-up-duur van 498 persoonjaren. Omdat patiënten met een bioprothese meestal slechts 3 maanden met antiocagulantia worden behandeld, werden de gegevens van deze patiënten (n = 41) in de verdere verwerking buiten beschouwing gelaten. De follow-up-duur voor de patiënten met mechanische kunstkleppen bedroeg 442 persoonjaren. De hierbij gevonden incidenties van trombo-embolische complicaties (0,9100 persoonjaren), bloedingen (5,6100 persoonjaren) en endocarditis (0,2100 persoonjaren) kwamen overeen met de in de literatuur bekende gegevens. Met deze methode kan geen inzicht worden verschaft in de vroege sterfte die optreedt vóór aanmelding bij de trombosedienst.

Wij concluderen dat de trombosedienst de mogelijkheid biedt efficiënt en zonder belangrijke selectie onderzoek te doen bij patiënten met mechanische hartklepprothesen.