De toepassing in Nederland van de snaargalvanometer van Einthoven als elektrocardiograaf

- After the Dutch physiologist Willem Einthoven (1860-1927) published the construction of his string galvanometer in 1901, the development of electrocardiography in the Netherlands was slow. During the next twenty years only a few string galvanometers were in use in the Netherlands, mostly in physiology laboratories. Publications concerning electrocardiographic tests on patients were scarce. In 1924, Einthoven was awarded the Nobel Prize for Physiology and Medicine for discovering the mechanism of the electrocardiogram. From that moment onwards, electrocardiography developed rapidly in the Netherlands and during the following 30 years particular use was made of the French string galvanometer designed by Boulitte.

Samenvatting

Na de constructie van een snaargalvanometer door de Nederlandse fysioloog Willem Einthoven (1860-1927) in 1901 ontwikkelde de elektrocardiografie in Nederland zich traag. De eerste twintig jaar functioneerden in Nederland slechts enkele snaargalvanometers, voornamelijk in fysiologische laboratoria. Publicaties over elektrocardiografisch onderzoek bij patiënten waren schaars. In 1924 kreeg Einthoven de Nobelprijs voor Fysiologie en Geneeskunde voor de ontdekking van het mechanisme van het elektrocardiogram. Vanaf dat moment heeft de elektrocardiografie zich in Nederland snel ontwikkeld, waarbij gedurende de volgende dertig jaar vooral gebruik is gemaakt van de Franse snaargalvanometer van Boulitte.