De status van de obductie; de ziektekundige ontleedkunde ontleed

Opinie
F.T. Bosman
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1990;134:1340-3

Zie ook de artikelen op bl. 1343 en 1346.

De obductie is haar traditioneel vooraanstaande plaats in de geneeskunde aan het verliezen. Terwijl eeuwenlang postmortaal onderzoek een prominente plaats innam in het wetenschappelijk onderzoek dat leidde tot vernieuwingen in de geneeskunde, in de evaluatie van het geneeskundig handelen en vanuit deze dubbelrol in het medisch-wetenschappelijk onderwijs, lijkt in de laatste decennia een agonale fase te zijn ingetreden. Het obductiepercentage daalt gestaag en de obductie zal, als er geen kentering ten goede wordt ingezet, weldra een alleen uit historisch oogpunt interessant aspect van het medisch-wetenschappelijk handelen zijn.

Waarom daalt het obductiepercentage? Hiervoor zijn meerdere redenen aan te voeren.1-3

– In de eerste plaats neemt onder artsen het vertrouwen in de betrouwbaarheid van moderne diagnostische hulpmiddelen toe. Het oplossend vermogen van beeldvormende technieken verbetert zodanig dat, zoals een radiodiagnost onlangs voorspelde, weldra patholoog-anatomen en radiodiagnosten in één vakgroep zullen zitten…

Auteursinformatie

Rijksuniversiteit Limburg, Faculteit der Geneeskunde, Vakgroep Pathologie, Postbus 616, 6200 MD Maastricht.

Prof.dr.F.T.Bosman, patholoog-anatoom.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties