Zie ook de artikelen op bl. 2822 en 2829.
De herziene NHG-standaard ‘Schildklieraandoeningen’,1 voorheen ‘Functiestoornissen van de schildklier’ geheten, is 10 jaar na de vorige versie verschenen. De naamsverandering was nodig omdat de standaard werd uitgebreid met richtlijnen voor palpabele afwijkingen. Die uitbreiding komt tegemoet aan een praktijkbehoefte; de huisarts ziet immers even vaak patiënten met euthyreote, palpabele afwijkingen als patiënten met hyperthyreoïdie. Bovendien is met deze herziene standaard het brede palet van schildklierproblemen in de huisartsenpraktijk vrijwel volledig gedekt.
Een fulltime werkende huisarts diagnosticeert jaarlijks bij twee patiënten hypothyreoïdie en bij één patiënt hyperthyreoïdie. Hoewel huisartsen dus relatief weinig nieuwe ziektegevallen zien, hebben zij in de praktijk volop met schildklierproblemen te maken: volgens de Continue Morbiditeits Registratie (CMR) Nijmegen komen er jaarlijks ongeveer 30 patiënten met schildklieraandoeningen onder de aandacht van de huisarts en worden er daarnaast regelmatig patiënten met subklinische hyperthyreoïdie gediagnosticeerd. Overigens zien wij in…
Reacties