Zie ook de artikelen op bl. 1597, 1600 en 1611.
In 1998 verscheen het rapport ‘Preventie van aan osteoporose gerelateerde fracturen’ van de Gezondheidsraad waarin osteoporose wordt gekarakteriseerd als een belangrijk volksgezondheidsprobleem.1 Het rapport levert een kader volgens welke de aanpak van dit volksgezondheidsprobleem dient te geschieden. Naast bevordering van lichaamsbeweging en aandacht voor de juiste voeding wordt opgeroepen tot herkenning van mensen met een verhoogde fractuurkans in de behandelsituatie (de zogenaamde ‘case-finding’), gevolgd door het instellen van een behandeling. De Gezondheidsraad acht toediening van calciumzouten, colecalciferol, oestrogenen en bisfosfonaten de belangrijkste medicamenteuze opties. Tenslotte vraagt het rapport aandacht voor de behandeling van patiënten die reeds bekend zijn wegens osteoporose, waarbij uit de context blijkt dat men bedoelt: degenen die bekend zijn wegens een osteoporotische fractuur. Anders dan in een eerder rapport van de Gezondheidsraad over dezelfde materie,2 wordt bevolkingsonderzoek naar osteoporose niet aanbevolen. Het laatste rapport…
Reacties