Zie ook de artikelen op bl. 1600, 1602 en 1611.
De standaard ‘Osteoporose’, die in het voorjaar van 1999 uitkwam, werd met veel tumult begroet.1 2 De roep om deze standaard was luid. Huisartsen worden immers in de dagelijkse praktijk geconfronteerd met vele vragen. Omdat osteoporose de kwaliteit van het leven van ouderen aantast, hebben de meeste vragen in de spreekkamer te maken met mogelijkheden om osteoporose te voorkomen. Die vragen worden ook opgeroepen door de farmaceutische industrie, die zich veel inspanningen getroost om via media en een inderhaast opgerichte patiëntenvereniging iedereen bewust te maken van - en bevreesd voor - de breekbaarheid van onze botten. Ons allen wacht immers het lot van de ouderdom, waarbij vrouwen dit lot al beschoren is voor zij oud zijn. Nieuwe fenomenen als ‘nationale weken voor osteoporose en overgang’ brachten onverbloemd de boodschap van meer diagnostiek en meer behandelen. In deze ongeleide…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties