Zie ook de artikelen op bl. 281 en 295.
Een tweede herziening van een standaard doet vermoeden dat er veel in wetenschappelijk opzicht veranderd zal zijn om tot tweemaal toe een bestaande standaard aan te passen.1 2 Dit is bij deze standaard slechts ten dele het geval. De eerste standaard over (dreigende) miskraam verscheen in 1989 en was een van de eerste wetenschappelijke producten van het prille standaardenbeleid van het Nederlands Huisartsen Genootschap.3 In 1997 verscheen de eerste herziening ervan.4
De belangrijkste inhoudelijke verschillen van de huidige met de vorige versie zijn dat er meer ruimte gegeven wordt aan het volgen van de eigen voorkeur van de vrouw waar het gaat om echoscopie en curettage en dat de paragraaf ‘Voorlichting’ op basis van gesprekken met een patiëntenfocusgroep is uitgebreid. De wijzigingen lijken dus niet zozeer ingegeven door belangrijke nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen, maar eerder door nieuwe inzichten…
Reacties