De standaard 'Jicht' van het Nederlands Huisartsen Genootschap; reactie vanuit de huisartsengeneeskunde

- Although gout has a long nosological history, there are still many uncertainties regarding its pathophysiology, causative factors and most common therapies. Therefore, composing an evidence-based guideline on gout is a challenge. There is a lack of good clinical research, especially in primary care populations where most gout patients are diagnosed and treated. Far more insight is required into the mechanisms which underlie increasing and decreasing serum uric acid levels which, via the blood-synovium barrier, should increase or decrease urate crystals with inflammatory potency. In view of this lack of information, it would have been more appropriate for the Standard not to contain unproven facts and therapeutic recommendations. Guidelines should be kept simple until good clinical research proves the opposite.

Zie ook de artikelen op bl. 295 en 309.

De ziekte jicht wordt gekenmerkt door een lange, anekdotische geschiedenis, door karakteristieke klinische verschijnselen, waarbij meestal het 100 zekerheid biedende diagnostische kenmerk (synoviale uraatkristallen) onbekend is, door een gebrekkige kennis over de pathofysiologie en de rol van urinezuur hierbij en door een veelvuldig gemis aan wetenschappelijk bewijs van het nut van behandelingen en opgelegde leefregels. Het getuigt van wetenschappelijke moed daar een NHG-standaard over te maken.1 2 Een goed wetenschappelijk onderbouwd artikel, bruikbaar voor ‘evidence-based’ huisartsgeneeskundig handelen is welkom, aangezien publicaties over jicht vaak reviewartikelen of observationele onderzoeken betreffen of over hyperurikemie gaan. Klinische trials met een controlegroep, al dan niet dubbelblind gerandomiseerd, met duidelijke patiëntinclusiecriteria of uitkomstmaten zijn bijna onvindbaar. Dit geldt ook voor jichtonderzoek in de huisartsenpraktijk, de plaats waar juist de meeste gevallen van jicht gezien en behandeld worden.3