De rol van DNA-probes in de diagnostiek van bacteriële infectieziekten

Klinische praktijk
E.M. Veringa
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1992;136:313-7

Voor de laboratoriumdiagnostiek van bacteriële infectieziekten zijn verschillende methoden beschikbaar. De gangbaarste methode op dit moment is de isolatie van de verwekker van een infectie op daarvoor geschikte voedingsmedia, waarna het micro-organisme geïdentificeerd kan worden. Sommige micro-organismen, zoals Haemophilus ducreyi, Borrelia burgdorferi en Chlamydia pneumoniae zijn echter moeilijk te kweken op de beschikbare voedingsmedia. Andere micro-organismen, zoals Chlamydia trachomatis, Legionella pneumophila, Mycoplasma pneumoniae en Mycobacterium tuberculosis· groeien zo traag dat op het moment van ziekte niet onmiddellijk met adequate therapie gestart kan worden. Ten slotte kunnen sommige micro-organismen, zoals Treponema pallidum en de kattekrabbacil, met de huidige technieken zelfs helemaal niet geïsoleerd worden. In dergelijke situaties zouden directe detectietechnieken, waarvoor kweek van micro-organismen niet noodzakelijk is, uitkomst kunnen bieden.

Monoklonale-antilichaamtechnieken voor dit doel zijn reeds ontwikkeld en worden veelvuldig toegepast.12 Recente ontwikkelingen op het gebied van de moleculaire biologie hebben geresulteerd in het beschikbaar komen van DNA-probes voor…

Auteursinformatie

Diagnostisch Centrum SSDZ, afd. Infectieziekten en Immunologie, Reinier de Graafweg 7, 2625 AD Delft.

Mw.dr.E.M.Veringa, arts-microbioloog.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties