De plaats van C-peptidebepaling in de diagnostiek van diabetes mellitus

Inleiding

Pro-insuline, de voorloper van insuline, wordt geproduceerd in de ?-cellen van de eilandjes van Langerhans in het pancreas. Dit polypeptide is opgebouwd uit een A- en een B-keten, met daartussen het ‘connecting peptide’ (C-peptide). In de secretiegranula afkomstig van het Golgi-apparaat wordt pro-insuline gesplitst in insuline (de A- en de B-keten verbonden door middel van twee zwavelbruggen) en C-peptide. Insuline en C-peptide worden door de ?-cellen in equimolaire hoeveelheden samen met circa 5 intact pro-insuline uitgescheiden. De hormonen belanden in de portale circulatie, bereiken de lever en komen deels in de perifere circulatie.1 In de lever wordt 50-70 van het insuline geëxtraheerd, in tegenstelling tot C-peptide dat vrijwel voor 100 passeert.2 Dit verklaart waarom, ondanks equimolaire uitscheiding, het C-peptidegehalte in het perifere bloed relatief hoger is dan dat van insuline. De gerapporteerde halfwaardetijd van C-peptide varieert van 11,1 tot 33,5 min en die van insuline van 4,3…