De 'Mini-mental state'-test ontoereikend als screeningstest voor cognitieve deterioratie op een afdeling Neurologie

To study the validity of the Mini-mental state (MMS) in a neurological population.

Design

Comparing the results of a neuropsychological examination and the MMS score.

Setting

Departments of NeurologyNeuropsychology of the University Hospital Leiden.

Methods

One hundred and forty-seven patients participated in the study. One hundred and eight patients were classified into two diagnostic groups according to the deterioration index (obtained from test results of the neuropsychological examination) and DSM-III-R criteria: 63 patients had dementia, 45 did not; the other 39 patients were found to have specific cognitive impairments and were excluded from the group comparisons. The discriminative powers of the deterioration index and the MMS were compared; sensitivity and specificity were determinated with several cut-off scores of the MMS.

Results

The MMS had limited power to discriminate between demented and non-demented patients. The MMS score was strongly related to premorbid intelligence, occupational level and age. Increasing the orginal cut-off score to 25 points improved sensitivity and specificity to 79 and 84 respectively (with the original cut-off level these were 68 and 93).

Conclusion

The diagnostic value of the MMS is limited, especially in patients for whom a correct diagnosis is most relevant.

Samenvatting

Doel

Onderzoeken van de validiteit van de ‘Mini-mental state’ (MMS)-schaal in een neurologische patiëntenpopulatie.

Opzet

Vergelijkend onderzoek van de resultaten van neuropsychologische tests en de totaalscore van de MMS.

Plaats

De afdeling NeurologieNeuropsychologie van het Academisch Ziekenhuis in Leiden.

Methoden

In totaal werden 147 patiënten onderzocht. Op basis van de deterioratie-index (verkregen uit de testuitslagen van het neuropsychologisch onderzoek) werden 108 patiënten ingedeeld volgens DSM-III-R-criteria in een groep demente (n = 63) en een groep niet-demente patiënten (n = 45); de overige 39 patiënten hadden specifieke cognitieve functiestoornissen. Het onderscheidingsvermogen van de deterioratie-index en de MMS werd vergeleken; sensitiviteit en specificiteit werden bepaald bij verschillende grensscores van de MMS.

Resultaten

De MMS had een beperkt vermogen om demente en niet-demente patiënten te onderscheiden, en de MMS-totaalscore werd in sterke mate beïnvloed door premorbide intellectueel niveau, beroepsniveau en leeftijd. Het verhogen van de grensscore naar 25 punten leverde ten aanzien van de verhouding sensitiviteit (79) en specificiteit (84) een verbetering op ten opzichte van de oorspronkelijke grensscore van 23 (respectievelijk 68 en 93).