Onder de titel ‘Drowned, but still alive’ werd in de Newsweek van 6 februari 1984 het verhaal verteld van een vierjarige jongen die bij Chicago door het ijs van Lake Michigan zakte en, nadat hij meer dan 20 minuten onder water was geweest, klinisch dood door duikers naar boven werd gehaald. Niettemin gelukte het de jongen te resusciteren met naar het leek weinig irreversibele schade. Deze geschiedenis illustreert hoe moeilijk het is de grenzen aan te geven van wat een mens kan verduren. Doorgaans kan een mens stellig geen 20 minuten zonder hulpmiddelen onder water blijven. Waardoor deze jongen dan wel? In de eerste plaats door de hypothermie: bij aankomst in het ziekenhuis had hij een lichaamstemperatuur van 29,5°C. Hierdoor was de zuurstofbehoefte van het lichaam aanzienlijk gedaald. Verder kan de duikreflex een rol hebben gespeeld; dit is een van de mechanismen die het zeezoogdieren en watervogels mogelijk maken zeer…
De mens in extreme omstandigheden: waar liggen de grenzen?
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:1710-2
Reacties